De Volkskrant baarde afgelopen vrijdag opzien door op de voorpagina te koppen dat medewerkers van de Militaire Inlichtingendienst hun gevangenen gemarteld zouden hebben in Irak, ergens in 2003. 'Tijdens de verhoren hadden de verdachten een stofbril op waardoor ze niets zagen. Afwisselend zijn ze zonder bril ook blootgesteld aan fel licht. De Irakezen zijn nat gegooid om ze wakker te houden en hun gehoor werd geprikkeld met bijzonder hoge geluidstonen', zo berichtte de krant van slapend Nederland.

Het bericht riep bij mij vooral vragen op. Om wat voor gevangenen ging het hier eigenlijk, waar hebben die mensen voor vast gezeten, wat is hen destijds tijdens de verhoren exact overkomen, was er sprake van marteling of wangedrag en is de kwestie destijds aanhangig gemaakt bij de bevoegde instanties? En wie treedt er nu pas, drie jaar na het voorval, naar buiten met de informatie? Maar bovenal, waarom op dit moment?

Het lijkt mij evident dat hier sprake is van een bewuste poging om het stemgedrag van de burger alsnog te beïnvloeden. De Volkskrant, van oudsher het lijfblad van de PvdA en het koningshuis, heeft hier een handje van. Denk een het geruchtmakende interview met Pim Fortuyn in de aanloop van de verkiezingen van 2002. Sindsdien was het in linkse kring (politici, opiniemakers, journalisten) bon ton om deze outsider, die een direct gevaar vormde voor de hegemonie van de PvdA, met Mussolini of erger te vergelijken. RIP Fortuyn.

Ook deze week greep de linkse oppositie een publicatie met beide handen aan om hun giftige pijlen te richten op hun tegenstanders, ditmaal minister Kamp en diens kabinet. Het gekrakeel was niet van de lucht. Met name de aan de verliezende hand zijnde Femke Halsema en Wouter Bos zetten hun beste beentje voor om politieke munt te slaan uit de ophef die binnen enkele uren was ontstaan over de verhoortechnieken in Irak.

Een illustratief voorbeeld van het principe van de communicerende vaten: een krant schreeuwt iets hetgeen niet geverifieerd wordt door concurrerende media. Integendeel, men gooit er in no time een schepje bovenop en politiek Den Haag gaat ermee aan de haal. Opportunisme ten top, mediagekte vermengd met holle verkiezingsretoriek.

Werkt dit nu in het voordeel van de linkse oppositie? Dat is waarschijnlijk wel het doel geweest van de Volkskrant. De timing van de publicatie is op z'n minst curieus te noemen. Het doet terugdenken aan vorig jaar, toen de VARA in het kielzog van de lijsttrekkersverkiezing van de VVD met een Zembla-item over de naturalisatie van Hirsi Ali samen met de media en de linkse oppositie een dusdanige sfeer creëerden dat niet alleen de houdbaarheidsdatum van Verdonk ruimschoots overschreden leek, maar ook de leden van de VVD uit veiligheidsoverwegingen hun voorkeur uitspraken voor Mark Rutte als hun nieuwe leider.

Inmiddels is duidelijk geworden dat dit besluit, gekoppeld aan het terugtreden van de populaire Hirsi Ali, averechts heeft gewerkt voor de rechtse partij. De VVD slinkt in de peilingen. Hiermee is niet gezegd dat dit in het voordeel werkt voor de PvdA. Immers, de ontevreden kiezers van de VVD lopen merendeels over naar het CDA. Deze tendens, gekoppeld aan de onverwachte terugval van de PvdA ten gunste van de kennelijk overtuigender bekkende Marijnissen, levert een verrassende situatie op als de peilingen bewaarheid worden. Dat laatste had niemand een half jaar geleden bevroed.

Het is ook niet gezegd dat de ophef over de 'martelingen' in het voordeel werkt van de PvdA. De burger is niet achterlijk en heeft geleerd van de hetze tegen Fortuyn. De weerzin tegen links is sinds zijn dood weliswaar lichtelijk afgenomen – voornamelijk het resultaat van een fanatieke driejarige anti-Balkenende campagne in de media - zodra diezelfde media en andere tuthola's als Freek de Jonge in het zicht van de verkiezingen opzichtig voor de belangen van de PvdA opkomen, wordt dat genadeloos afgestraft in het stemlokaal.

Al zal de échte proteststemmer, die het derderangs media- en politieke circus meer dan beu is, komende woensdag weer gewoon thuisblijven. En gelijk hebben ze.

Alex van Veen