Ravage Digitaal 17 juli 2006 Print deze pagina | ||||
|
Vader en zoon Jeffrey liggen ieder op hun eigen bank. Vader ligt te slapen en zoonlief, wiens hoofd wordt ondersteund door een kussen, staart wat voor zich uit. Op de tafel liggen dvd's, sigaretten en koffie. Zowel vader en zoon zijn veel thuis. Moeder is de enige die werkt in een spoelkeuken van een plaatselijk restaurant.
Jeffrey is de afgelopen drie jaar gefotografeerd door Jasper Groen. Zo om de vier maanden spreken ze met elkaar af en gaat Jasper bij hem langs in het Belgische Limburg. Jasper was hem voor het eerst tegengekomen in Maastricht. Jeffrey viel op met zijn Lonsdalekleding terwijl hij zich bewoog in hiphopkringen en meedeed met breakdance battles. Deze combinatie beviel goed, totdat Jeffrey na een ruzie over diens outfit een mes op zijn keel kreeg van een zwarte jongen. Voor Jeffrey betekende dit het einde binnen de hiphopscčne. Hij ging zichzelf skinhead noemen, chatte op internet onder de naam Whitepride Worldwide, kwam in contact met Combat 88 en liet zich een Duits IJzeren Kruis op zijn borst tatoeëren. Liever had hij het doodshoofd van de SS gehad, maar daar wilde de tatoeëerder niet aan.
Jeffrey omarmde het neonazistische gedachtegoed, bezocht af en toe bijeenkomsten van skinheads en vindt nog steeds dat alle buitenlanders het land uit moeten. Tot actie overgaan doet Jeffrey echter niet. Hij brengt zijn tijd liever door in het dorpscafé met het spelen van tafelvoetbal. Doordat hij inmiddels is afgesloten van het internet - zijn ouders hebben geen abonnement meer - heeft het radicale gedachtegoed plaatsgemaakt voor sympathie voor het Vlaams Belang. Hij voelt zich nu meer aangesproken door het ferme taalgebruik van deze extreem rechtse partij en niet meer tot de marginale obscure neonazigroepjes. De zwarte vlaggen zijn vervangen door propagandamateriaal van de opvolger van het Vlaams Blok. "Er wordt weinig gelachen op de foto’s", vertelt Jasper. "Ik hou meer van een geconcentreerd beeld en probeer het oog van de mens te vatten, want die vertelt veel. Er was eens een fotograaf in het Oostblok die kinderen fotografeerde in Russische gevangenissen. Hij was de Russische taal niet goed machtig. 'Concentreer je op de lens', is het enige wat hij zei. Die beelden zijn zo mooi en intens, dáár ben ik naar op zoek." Jasper Groen is autodidact als fotograaf. In 2004 stopte hij met het schrijven voor dagbladen en vertelt sindsdien verhalen door middel van beeldmateriaal. Hij richt zich vooral op jongeren die zich bevinden aan de zijkant van de samenleving. Zijn foto's zijn kleurrijk, direct en staan dicht bij de mensen die hij portretteert. Groen: "Ik spreek jongeren aan op straat, het liefst als ze in gezelschap zijn van hun ouders of vrienden, en vraag hen of ik ze mag fotograferen. Als het portret en de uitstraling goed zijn, probeer ik een vervolgafspraak te maken en fotografeer hen thuis, op hun kamer en in het dagelijks leven. Jeffrey blijf ik zeker volgen en ik ben benieuwd hoe hij zich verder ontwikkelt, want hij is erg beďnvloedbaar." Op zijn vraag of ik Jeffrey gevaarlijk vind, weet ik zo snel geen antwoord. Ik ken diens verhaal alleen van het voorwoord uit het boek Jeffrey en de foto’s. Dát er groepen mensen erg beďnvloedbaar zijn, vind ik beangstigend, maar dat staat los van mensen als Jeffrey. Jan Kees Helms De
fotoserie Jeffrey is te zien in FOAM, Keizersgracht 609 in Amsterdam,
tot en met 23 augustus. Het gelijknamige fotoboek is in Foam verkrijgbaar.
Raadpleeg de sites van Foam
en
hghg
|