Ravage Digitaal 8 maart 2006 Print deze pagina

Eerdere recensies:

02-03-08
Fabelachtige expositie
11-11-07
Rebelse Amerikaanse schrijver overleden
14-10-07
Afval kan ook mooi zijn
24-09-07
'Ik heb het licht gezien'
15-06-07
Josten jaagt tijdsbeeld Amsterdam achterna
05-06-07
Anarchie versus anargie
21-05-07
Punkers komen aan hun trekken op Counter Culture Festival
13-05-07
Schijnheilig bloeit weer even op
25-04-07
Oh ah!
20-04-07
Taxidia
29-03-07
Het archief van overtollige kennis
28-01-07
Althea Thauberger
31-12-06
Ruimte voor Reclame
17-12-06
De familie is stuk
01-11-06
Kunst blabla
14-10-06
Safe Sale

27-09-06

De excessen van marktwerking

09-09-06
Flood warning

17-07-06
De ontwikkeling

14-06-06
NL Impressionisten

27-05-06

Kunst met een kleine k

17-05-06
Ideologische haat

20-04-06
Wallrafen: En toen was er geluid

24-03-06
Vier werelden

08-03-06
De mijn is van mij

04-03-06

Busje komt zo

 

 



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

De mijn is van mij

Pascal van Heesch reist de wereld rond, verdiept zich in het leven van mensen en maakt er fotoseries van. Hij werkt op een oude vertrouwde klassieke documentaire-achtige wijze. Zwart-wit gefotografeerd op negatief en handgedrukte prints. Tot 24 maart is de serie Mineros de Bolivia te zien in Fotoexpo 202 in Amersfoort.

Bolivia is rijk. Rijk aan delfstoffen, zoals goud, zilver, tin en lood. Bolivia is arm. Arm door de toenmalige langdurige Spaanse bezetting en daarop volgend een politieke instabiele situatie. In verschillende series laat Pascal zien wat er speelt in Bolivia op het gebied van de mijnbouw.

Zo heeft een Amerikaan in San Christobal ontdekt dat zich onder het dorp een grote zilvermijn bevindt. Het dorp wordt verplaatst maar de nieuwe huizen zijn niet berekend op het droge klimaat. De bewoners hebben weliswaar gaskachels gekregen maar hebben geen geld voor gas.

De mijn wordt één van de grootste zilvermijnen van de wereld en zal een-achtste deel van de Boliviaanse export op zich nemen. De Bolivianen kunnen laaggeschoolde werkers leveren en de investeringen en opbrengsten zijn voor de buitenlandse bedrijven. Het overbekende verhaal van de destructieve invloed van investeringsmaatschappijen op kleine stabiele gemeenschappen.

Indrukwekkend vind ik de serie Cochabamba. In deze sequentie overstijgt Pascal de traditionele benadering van een sociaal drama. De serie bestaat uit een vijftal portretten van gepensioneerde mijnwerkers die zich hebben vastgeketend aan het hek van een kerk in Cochabamba. Ze zijn in hongerstaking vanwege de verdwijning van het pensioengeld dat door de mijnwerkers zelf is opgebouwd. Doordat er geen sociale voorzieningen zijn in Bolivia zitten de gepensioneerde werkers en weduwen zonder geld.

Veel indianen werken in de mijnbouw. Van oorsprong hebben zij groot respect voor de natuur c.q. Moeder Aarde. Voordat zij beginnen aan de mijnbouw vragen zij vergiffenis aan Moeder Aarde en alles wat zij hebben weggenomen planten zij weer aan. Deze werkwijze is van een geheel ander kaliber dan de werkzame Chinezen aldaar. Zij ontginnen met grote bulldozers hun aangekochte stuk grond en eigenen zich de grondstoffen toe. Het geploegde land krijgt nauwelijks de tijd en gelegenheid om te herstellen.

De expositie is met name informatief over wat zich in Bolivia afspeelt. Het werk in de mijnen wordt op dramatische en betrokken wijze gefotografeerd. Maar het sociale en persoonlijke leven in de mijnbouwgebieden had in mijn ogen wel wat meer belicht mogen worden.

Jan Kees Helms

Pascal van Heesch: Mineros de Bolivia.
Fotoexpo 202, Stadsring 202 in Amersfoort.
Tot 24 maart 2006. Geopend zaterdag van 13 – 17 uur.
Meer informatie: www.pascalvanheesch.com

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

 

Naar boven

 

 

Zwarte Kat

 

 

 

hghg