Ravage
Digitaal 24 augustus 2006 ![]() ![]() |
|
|
Volver
Het is moeilijk hoor, een vrolijke film over de dood maken. De Spaanse regisseur Pedro Almodóvar laat zien hoe het moet met zijn Volver. Hij is er alweer in geslaagd om op een meeslepende wijze harde realiteit, fantasie en humor te bundelen tot een alle kanten opstuivend melodrama. ![]() Vrouwen in Volmer, links Veronica Cruz Of is het een melodramatische komedie? Want ondanks de aanwezigheid van de dood in vele gedaanten, is het een levenslustig, kleurrijk spektakel geworden. Al 25 jaar maakt Almodóvar films waarin grotendeels de wereld van de vrouw centraal staat. Volver is een ultiem voorbeeld hiervan. De mannen zijn ofwel verkrachters, aanranders, of gewoon ineffectieve wezens die een zware last voor de vrouwen vormen. Natuurlijk staan in Volver de vrouwen in het spotlicht, en zoals gebruikelijk zijn het sterke vrouwen, die elkaar ondersteunen en hulp bieden. Raimunda, het glanzende middelpunt van de film, gespeeld door de ravissante Penélope Cruz, is een aardse en sexy moederfiguur. Vergelijkbare rollen speelde Sophia Loren in de jaren '60. Deze vrouw heeft het moeilijk met een uit de dood herrezen moeder Irene (Carmen Maura), en worstelt met het lijk van haar waardeloze man, door haar dochter vermoord toen hij het meisje probeerde te verkrachten. Zo zijn er nog meer skeletten die uit de familiekast springen, maar ondanks de lugubere ondertoon is het een vrolijke boel in het dorpje La Mancha waar de vertelling zich afspeelt. Hoe de doden de levens van de levenden sturen, en hoe geheimen nooit werkelijk verborgen kunnen blijven is de hoofdgedachte van de film. Welbeschouwd is het een triviale en uitzinnige plot, met de vreemdste wendingen. Maar dat maakt niet uit, want het zijn de sublieme actrices die acteren of hun leven ervan afhangt, en het grandioze camerawerk van Jose Luis Acaine die bedwelmend de toeschouwer het verhaal inzuigen. Het lijkt erop alsof de subversieve Almodóvar van de jaren '80, met films als Matador (1986), Labyrinth of Passion (1982) en andere meesterwerken, opgeslokt is door een meer conventionele filmmaker die slim zijn gebruikelijke thema's oppoetst om een pak prijzen - de actrices van Volver wonnen in Cannes de prijs voor beste actrice - op te halen op filmfestivals. Het is ook niet gek dat de regisseur irritatie opwekt bij sommige filmcritici; ze zijn de kunstjes van de meester meer dan zat. Toch is iedere film voor de verstokte Almodóvar liefhebber een feest, iets om naar uit te kijken, even vluchten uit de saaie werkelijkheid. Het begin van Volver, wanneer vanaf een hoog camerastandpunt getoond wordt hoe een groot aantal vrouwen de graven op een kerkhof schoon poetsen, is merkwaardig en memorabel. Want er spreekt een tergende vrolijkheid uit, alsof de doden nog gewoon onder de levenden zijn. Ulrik van Tongeren Volver (A-film) nu in de bioscoop.
- - - - - - - - - - - -
hghg
|