Ravage Digitaal 14 juli 2006 Print deze pagina

Hard Candy

Hard Candy is een moeilijke film om grip op te krijgen. Het debuut van de Britse regisseur David Slate gaat onder meer over pedofilie, chatten via internet en is bovendien een tamelijk gruwelijke wraakfilm.

Er is moed en vakmanschap voor nodig om een werkelijk onaangename film te maken. Regisseur Slade en scenarioschrijver Brian Nelson zijn hier glansrijk in geslaagd. Dat Hard Candy tamelijk meeslepend is, en na afloop veel vragen oproept, dat is behoorlijk bijzonder voor een dergelijk product.

De film tekent de confrontatie tussen de 14-jarige Hayley en een 32-jarige fotograaf, die elkaar via het internet ontmoeten. Hayley is een verleidelijke nimf, briljant vertolkt door Ellen Page. Jeff (Patrick Wilson) is een enigszins glibberig figuur; hij is waarschijnlijk een gevaarlijke pedofiel.

Of dat waar is en of Hayley werkelijk naïef is, zijn essentiële vragen. De makers spelen geraffineerd en uitdagend met dergelijke conflicterende emoties. Omdat de film zich grotendeels beperkt tot beide personages op een enkele locatie, het huis van Jeff, wordt de toeschouwer meegezogen in een claustrofobisch drama.

Er zitten natuurlijk onwaarschijnlijkheden in het verhaal. Zoals het feit dat een tiener de levenswijsheid van een volwassene heeft, alsmede fysiek de overhand weet te krijgen op een volwassen man. Wel mooi om eens in een film te zien hoe de prooi de jager weet te vangen, en het roept tegenstrijdige gevoelens op om een tiener als wraakengel tekeer te zien gaan. 

Hard Candy heeft de kracht van provocatie, maar bevat ook de ijzingwekkende conventies van de horrorexploitatiefilm. Het is een ongemakkelijke mix met een zieke logica. Dit wordt extra versterkt door één van de grootste angsten van iedere man: het gecastreerd worden.

Als een film een thema als pedofilie behandelt, roept dat complexe vragen op, zonder makkelijke antwoorden. Een pedofiel zal nooit een held zijn in een film. In Hard Candy is hij min of meer tot slachtoffer gebombardeerd. Ook slim dat de makers een modefotograaf tot hoofdpersoon hebben gemaakt. Want worden we niet voortdurend bestookt in de media met beelden van steeds jongere vrouwen, tieners vaak, die verleidelijk gepresenteerd worden? Er heerst blijkbaar een obsessie met jong, zacht vlees.

Tegenstanders van deze film noemen het een zieke film, maar kan het niet eerder een effectieve reflectie van een zieke westerse samenleving genoemd worden? Het lijkt erop dat de regisseur en de scenarioschrijver niet alleen een vaardige thriller hebben gemaakt, maar ook een provocerend discussiestuk over allerlei morele vragen die ons bezig houden.

Ulrik van Tongeren

Hard Candy (A-film) nu in de bioscopen

- - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Naar boven

 

 

Zwarte Kat

 

 

 

hghg