Ravage
Digitaal 7 april 2006 ![]() ![]() |
|
|
Met Berlusconi valt niet te spotten Vlak voor het uur van de waarheid, de parlementsverkiezingen in Italië op 9 en 10 april, wordt de documentaire Viva Zapatero! in de Nederlandse bioscopen uitgebracht. Deze verkiezingen bepalen of Silvio Berlusconi zijn ijzeren greep op de Italiaanse politiek en samenleving kan vasthouden. Regisseuse Sabine Guzzanti maakt duidelijk dat politieke satire op de Italiaanse televisie een doodzonde is. tekst Ulrik van Tongeren Viva Zapatero!, genoemd naar de Mexicaanse anarchist en volksheld Emiliano Zapata, is een omstandige, amusante en fascinerende aanklacht tegen de ijzeren greep van de politiek op de media. In de eerste en meteen ook laatste aflevering van RAIot, het satirische programma van de filmmaakster Guzzanti, immiteerde zij premier Silvio Berlusconi nogal grappig en uiterst overtuigend. De persiflage van de angstaanjagend machtige politicus bleek een brug te ver. In het Italië van Berlusconi is het feitelijk onmogelijk om kritiek te leveren op de man en zijn machinaties. En om hem dan ook nog een beetje belachelijk te maken, dat kan echt niet. Want Berlusconi's belangenverstrengeling - hij is de belangrijkste politicus en mediamagnaat tegelijkertijd - kan niet zomaar aan de kaak gesteld worden. Feit is ook dat Berlusconi niet de eerste premier is die programma's tegenhoudt en censureert. Vorige linkse en rechtse premiers bemoeiden zich eveneens met de publieke omroep Rai en hielden onwelgevallige programma's tegen. Dat hoort blijkbaar bij de Italiaanse politieke cultuur.
Je zou de stellingname van Guzzanti in Viva Zapatero! demagogisch kunnen noemen. Zoals haar vergelijking van Berlusconi met Mussolini, maar de regisseuse deelt wel degelijk rake klappen uit. Guzzanti bestookt als een lastige horzel politici en leden van de media-waakhond; deze lieden komen nogal lafhartig, hooghartig en irritant over. Maar haar collega-imitatoren en door Berlusconi gedumpte journalisten lijken ook niet bepaald sterke voorvechters van een vrije meningsuiting. Blijkbaar gaat een grote groep journalisten hierin mee, bang om hun comfortabele baantjes te verliezen. De documentaire toont fragmenten van Guzzanti's show; stukjes Britse en Franse satire, met als klap op de vuurpijl onze Kopspijkers. Daarmee toont de regisseuse aan dat het in andere landen nog steeds mogelijk is om de machthebbers te persifleren. Guzzanti betoogt dat Italië geen democratie meer is, en in feite afglijdt naar een despotisch regime met fascistische trekjes. En als Berlusconi opnieuw aan de macht komt, zal alles nog erger worden. Mocht Romano Prodi, de centrum-linkse uitdager van Berlusconi, de verkiezingen winnen, dan is de Italiaanse bevolking nog lang niet van Berlusconi af. Berlusconi's belangenconflict beperkt zich niet tot de media, hij bezit talloze bedrijven, waaronder een verzekeringsmaatschappij, een voetbalclub, een bank en een bouwbedrijf. Er zijn veel vragen over de herkomst van zijn rijkdom, en hij is voortdurend verwikkeld in rechtszaken. Als premier had hij ook nog de macht om wetten aan te passen om onder veroordelingen uit te komen. Guzzanti presenteert zichzelf in de documentaire gretig als lijdend voorwerp van een duivels complot. Ze heeft zich overigens wel prima weten te redden, want ze trok met haar verboden tv-programma het theater in, en is ondertussen een nationale beroemdheid geworden met een omvangrijke aanhang. De vraag is wat Guzzanti met haar verworven 'macht' gaat doen.
Viva Zapatero! (1 More Film) nu in de bioscoop
- - - - - - - - - - - - -
hghg
|