●
Ravage ●
Archief
● Overzicht
2004 ● Overzicht
#9
Uit: Ravage #9 van 2 juli 2004
Politiek heet oorlogsmisdadiger welkom
Unaniem waren ze het er over eens, de politieke partijen in de Tweede Kamer. Van VVD tot SP. De doopplechtigheid van Amalia van Oranje was een privé-aangelegenheid waarvan Jorge Zorreguieta niet uitgesloten mocht worden. Kinderen van vermoorde Argentijnen onder het Videla-regime, waar Zorreguieta toebehoorde, hielden een protest.
Hoe 'privé' de doopplechtigheid in de Haagse Grote of St. Jacobskerk was, hebben we geweten. Weken van tevoren maakte de media gewag van dit heuglijke feit, waar opnieuw een directe tv-uitzending door royalty-NOS aan gewijd werd. Talloze hoge gasten betraden de kerk, waaronder politici.
Hijos, een vereniging van in Nederland woonachtige Argentijnen wiens familieleden ten tijde van het Videla-regime werden omgebracht, reageerde woedend nadat in het najaar van 2003 bekend werd dat de politiek unaniem vond dat ook Jorge Zorreguieta de doopplechtigheid mocht bijwonen.
,,In Argentinië ligt Zorreguieta's dossier klaar om een aanklacht tegen hem in te dienen en hier doet men alsof zijn neus bloedt'', zegt Alejandra Slutzky van Hijos. ,,Dat is een belediging voor het Nederlandse volk, want er is ook een groot deel van de Nederlanders die het er niet mee eens dat hij komt. Die mensen laat de regering in de kou staan.''
,,De Argentijnse, geroofde kinderen en wezen hebben hun ouders gemist bij hun doop'', aldus Slutzky. ,,Ze groeiden op en leven nog dagelijks met de gevolgen van de terreur van Videla. Jorge Zorreguieta, minister ten tijde van de dictatuur, is medeschuldig aan hun huidige leven vol gemis en pijn. Zorreguieta heeft meegewerkt aan de ontvoering, foltering, moord en terreur op hun ouders.''
Hijos hield op 11 en 12 juni in respectievelijk Amsterdam en Den Haag een protestactie. De autoriteiten van beide steden hadden Hijos op het hart gedrukt voor hun activiteiten niet openlijk op te roepen. Verder dienden de demonstranten zich niet voort te bewegen, geen opvallende spandoeken te dragen en vooral geen noemenswaardig lawaai te maken. Zodra Beatrix in het geding is tilt men niet zo zwaar aan het recht van betoging. Des te onopvallender het protest, hoe beter.
Aan de vooravond van de intocht (zegetocht?) van Zorreguieta namen er ongeveer vijftig mensen deel aan een manifestatie op de Dam in Amsterdam. "Amalia weet straks tenminste wie haar vader is", vermeldde een van de spandoeken. Een verwijzing naar de tienduizenden kinderen van Argentijnen die sinds de dictatuur worden vermist.
Na deze try-out verplaatste het protest zich de volgende ochtend naar de hoek van de Passage en de Gravenstraat in Den Haag. Op veilige afstand van de kerk waar de doopshow plaats vond. Sommige actievoerders hadden zich verkleed als 'spook uit het verleden', anderen als dwaze moeders met hoofddoekjes, lege draagdoeken en dito kinderwagens.
Agenten in burger hielden het recalcitrante gezelschap vanaf de weg en omliggende daken angstvallig in de gaten. Elke betoger werd gefotografeerd. Verder stond er niet bijster veel Oranjegezind volk langs de route. Elke wagen die passeerde werd begroet met leuzen gericht tegen Zorreguieta's aanwezigheid.
Nadat de limousine van Beatrix in zicht kwam, begon het te koken onder de demonstranten. Trix bevond zich samen met de moeder van Maxima op de achterbank, Jorge Zorreguieta zat naast de chauffeur. "Zorreguieta Moordenaar!" klonk het nu hartstochtelijk uit de kelen van de demonstranten. De inzittenden van de wagen keken gauw de andere kant op. Ze moeten het gehoord hebben, maar wilden het niet zien.
Tijdens het Videla-regime (1976-1983) verdwenen duizenden (vermeende) politieke tegenstanders van de junta. Vele in gevangenschap geboren kinderen werden ontvreemd van hun moeder en geschonken aan vrienden van de militairen. De grootmoeders en grootvaders van de Plaza de Mayo zijn nog altijd op zoek naar deze verdwenen kleinkinderen.
Meer info: www.hijos.nl