Uit: Ravage #4 van 19 maart 2004

Het onderhuidse getto

'Het is makkelijker de joden uit het getto te krijgen dan het getto uit de joden!' Volgens de Israëlische vredesactivist Uri Avnery krijgt dit gezegde van de vroege zionisten met de bouw van de muur opeens nieuwe betekenis.

In Den Haag is de procedure bij het Internationaal Gerechtshof begonnen. De mensen achter de Israëlische premier Sharon begrijpen dat ze geen schijn van kans maken het te winnen en besloten daarom de zittingen te boycotten. In plaats van hun zaak voor de rechtbank te bepleiten, besloten ze een straatprotest te houden, volgens het klassieke Israëlische principe: 'Als je argumenten zwak zijn, schreeuw dan harder!'

Binnen in de rechtbank werden de juridische argumenten uiteengezet. Vertegenwoordigers van de Palestijnen betogen dat de muur illegaal is, omdat deze midden in de Westbank wordt opgericht. In hun visie kan Israël uit angst voor zelfmoordaanslagen een muur bouwen aan haar grenzen, maar niet in het hart van de bezette gebieden, waar de muur de Palestijnse bevolking gevangen zet in enclaves. Niemand weersprak dit argument in de rechtszaal.

Slachtoffers

Sharon's mensen organiseerden buiten op straat ondertussen een kleurrijk spektakel. Als media-gimmick hadden ze het wrak van een ontplofte bus overgebracht uit Israël, compleet met experts in het verzamelen van lichaamsdelen. De Israëlische ambassade verspreidde foto's van de 900 slachtoffers, in een optocht van joodse studenten werden ze meegedragen. De boodschap: de joden lijden; ook in Israël zijn ze het slachtoffer van pogroms.

Later die dag hielden de Palestijnen hun eigen spektakel. De 3000 Palestijnse slachtoffers van de intifada werden er betreurd, evenals het lijden van de Palestijnse bevolking onder de bezetting. Inwoners van Den Haag kregen een soort wereldkampioenschappen slachtofferschap voorgezet.

De wereldmedia besteedden enkele minuten zendtijd aan de taferelen, gelijkelijk verdeeld over de beide partijen. Voor hen was het belangrijkste nieuws vooral wat er binnen in de rechtbank plaatsvond.

In Israël werd een totaal ander beeld overgebracht. Op een manier die aan de Sovjet Unie deed denken, sprongen de media eensgezind in het gelid om de hersenspoeling mogelijk te maken. Alle tv- en radiozenders en alle kranten leverden zonder uitzondering hun bijdrage aan deze nationale inspanning. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat werden door alle zenders continu beelden uit Den Haag uitgezonden en werd de indruk gewekt dat de hele wereld aan het Israëlische straatspektakel gekluisterd zat.

De rechtszaak zelf werd afgedaan als onbelangrijk, een miserabele vertoning van Arabieren en andere anti-semieten. De Israëlische demonstratie daarentegen werd tot wereldschokkende gebeurtenis gemaakt. De ontplofte bus verscheen tientallen keren op alle tv-zenders, net als de nabestaanden van de slachtoffers. Steeds opnieuw.

De Palestijnse demonstratie kreeg, net als de rechtszaak, enkele seconden aandacht. Om te laten zien hoe onbevooroordeeld we zijn, mocht een Palestijnse afgevaardigde ook nog drie zinnen zeggen.

Overwinning

Maar de boodschap voor de Israëlische kijkers en luisteraars was ondubbelzinnig: dit was een enorme Israëlische overwinning. De hele wereld begrijpt nu dat wij in dit verhaal de slachtoffers zijn, dat de Palestijnen terroristen zijn, dat de muur nodig is om onze levens te redden, dat 'de levens van joden belangrijker zijn dan de kwaliteit van leven van de Palestijnen' - een zin die de hele dag door herhaald werd.

Een schare legerofficieren, personeel van veiligheidsdiensten, verslaggevers, commentatoren en professoren kletsten honderduit op alle zenders, en allemaal zeiden ze precies hetzelfde: wij worden aangevallen, wij zijn de vervolgden, de Arabieren zijn moordenaars, wij verdedigen onszelf. Geen woord over de bezetting. Waarom ook, wat heeft die ermee te maken?

Gelijktijdig met de uitzendingen demonstreerden Israëlische vredesgroeperingen tegen de muur, voor het huis van de premier in Jeruzalem. Op staatszender Kanaal 1 was dit protest welgeteld vier seconden in beeld. De hele dag lang kwam op geen van de zenders iemand aan het woord die tegen de muur is, of vóór het Internationaal Gerechtshof.

Dit alles is vrij griezelig, aangezien het plaatsvindt in een democratie. Er is geen KGB of Gestapo die het leven van journalisten bedreigt, geen Goelag of concentratiekamp voor degenen die afwijken van de officiële lijn. Het wordt allemaal vrijwillig gedaan, uit innerlijke overtuiging.

Getto

De dag na de eerste rechtszitting verklaarde de Israëlische staatssecretaris van Defensie, Ze'ev Boim, in de Knesset dat alle moslims geboren moordenaars zijn, dat het in hun genen zit.

Een persoonlijke vriend van Ariel Sharon onthulde op televisie: 'Arik vertelde me dat hij zich ernstig zorgen maakt over het opkomende christelijke anti-semitisme. Zoals bijvoorbeeld in Mel Gibson's film the Passion of the Christ. Nu is ook een groot deel van de moslim-wereld besmet met anti-semitisme.'

Dit is de mentaliteit van het getto. We hebben de staat Israël gecreëerd om een normale natiestaat te worden, 'een volk tussen volkeren'. De gebeurtenissen van de voorbije tijd laten zien dat we hier niet in zijn geslaagd. Het getto zit diep binnenin ons.

Dit zet de scheidingsmuur ook in een ander licht. Deze sluit de Palestijnen op in enclaves, maar brengt ook ons terug naar de realiteit van het getto, en niet alleen in fysieke zin.

De strijd tegen de muur kent vele facetten. Het is niet alleen een strijd om de bewoners van de Westbank te bevrijden van het monsterlijke obstakel dat hun leven in een hel verandert en de druk opvoert om hun 'vrijwillig' vertrek te bespoedigen.

Het is niet alleen een strijd om de twee volken van dit land te bevrijden uit een situatie die hen tot steeds groter uitdijende kringen van bloedvergieten dwingt. Het is ook een strijd om de Israëlische natie te bevrijden uit het getto binnen in onze harten.

Uri Avnery

Avnery is woordvoerder van de Israëlische vredesgroep Gush Shalom

Naar boven

 

 


..

 

 



Ravage
Archief
Overzicht 2004
Overzicht # 4

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Naar boven