Uit: Ravage #11 van 29 augustus 2003

De Spekkoek Wrekers

Het netwerk achter Volkert van der Graaf

In bepaalde linkse kringen spreken we al jaren over de crisis van links. Ik heb daar geregeld aan mee gedaan. Na het lezen van het boek 'Eco Nostra' van Peter Siebelt ben ik daarvan teruggekomen. Links staat er beter voor dan ooit, kent een groot bloeiend netwerk en neemt sleutelposities in op nationaal en internationaal overheidsniveau.

Bij uitgeverij Aspekt verscheen deze zomer een boek met de intrigerende titel 'Eco Nostra, het netwerk achter Volkert van der Graaf'. De auteur is Peter Siebelt die in het dagelijks leven eigenaar was van het beveiligingsbedrijf Algemene Beveiligings Consultants (ABC) uit Vinkeveen.

In zijn boek - dat overigens nogal knullig geschreven is en waarin heel wat taal- en typefouten staan - geeft Siebelt een fantastische beschrijving van wat in zijn ogen de kringen zijn rondom de man die Pim Fortuyn vermoordde. En passant wordt daarmee de suggestie gewekt dat Volkert niet alleen handelde.

Zonder blikken of blozen stuit Siebelt op een netwerk, dat hij de 'spekkoek' noemt. Hiervan maken niet alleen radicale activisten deel uit - waarvan velen in het boek met naam worden genoemd - maar ook individuen uit nou niet bepaald radicale organisaties als de Postcodeloterij of Novib. Tot aan mensen als oud-president Gorbatshov, VN-voorzitter Kofi Annan, de Zuid-Afrikaanse bisschop Tutu en de oud CDA-premier Ruud Lubbers.

Koren op de molen van degenen die niet op kunnen houden te beweren dat de 'kogel-van-links' kwam en die in de moord op Fortuyn liefst een groot complot willen zien.

RaRa

Het boek is te absurd voor woorden. Zelfs professor Bob Smalhout houdt in zijn inleiding een gigantische slag om de arm door al bij voorbaat te stellen dat als zelfs maar de helft waar is dan... Het bizarre is dat in sommige media deze informatie kennelijk serieus wordt genomen.

De Telegraaf, die altijd in is voor wat anti-linkse stemmingmakerij en waar journalist Joost de Haas al jaren met Siebelt wegloopt, gaat daarin voorop. Al in 1996 kwam deze krant met een paginagroot artikel waarin het netwerk achter RaRa op dezelfde suggestieve wijze werd onthuld. Ook de steeds rechtser wordende HP/De Tijd, het rechts-conservatieve Katholiek Nieuwsblad en het Reformatorisch Dagblad namen de afgelopen weken kritiekloos de informatie van Siebelt over.

Zelfs NRC Handelsblad meende mee te moeten doen. Weliswaar met de kanttekening dat de complottheorieën van Siebelt nogal buiten proporties zijn, maar dat sommige informatie toch wel dusdanig de moeite waard is dat er door de overheid naar gekeken zou moeten worden.

Dominotheorie

Het is een bekend verhaal dat je in de zevende lijn zo ongeveer iedereen kent. Dat gaat als volgt: Ik ken een gemeenteraadslid, die kent een PvdA-wethouder, die kent Wim Kok, Wim Kok kent Beatrix, dus in slechts vier stappen ken ik Beatrix. De andere kant op kan ook. Ik ken iemand uit Wageningen die Volkert kende. Ik ken dus in twee stappen Volkert en dus kende Beatrix in slechts zes stappen de moordenaar van Fortuyn.

Peter Siebelt past deze optelmethode toe op iedereen die in de een of andere lijn in relatie stond met Volkert. Dat noemt hij serieus onderzoek. Op deze manier knoopt hij alles aan elkaar vast: de Vereniging milieu Offensief (VMO) waar Volkert werkte, Milieudefensie, die wel eens subsidie aan het VMO gaf, de Stichting Doen die weer subsidie aan Milieudefensie gaf, de Postcodeloterij, waarvan Stichting Doen zijn geld krijgt. En zo is er dus een directe lijn tussen Volkert en het bestuur van de Postcodeloterij.

En als je deze lijn trekt, is het prachtig om alle kanten uit te waaieren. Bij Milieudefensie werkte Wijnand Duyvendak en die is ooit door de Telegraaf als RaRa-terrorist neergezet - hoewel iedereen die zich enigszins inhoudelijk in de standpunten van Wijnand heeft verdiept ten tijde van de RaRa-acties weet dat hij, en met hem de hele Bluf!-redactie, zware kritiek had op de aanslagen. Wijnand zit nu voor GroenLinks in de Tweede kamer, dus GroenLinks is onderdeel van hetzelfde linkse terreurnetwerk als Volkert en RaRa in de connectie Milieudefensie en RaRa.

En omdat de advocate Britta Böhler van Volkert ooit op het kantoor van RAF-advocaat Bakker-Schut heeft gewerkt, is er dus ook een lijn met de RAF. En zo redeneert Siebelt eindeloos door: naar de Novib, naar de PvdA, naar de ETA, naar het NCO, naar de VN. Het maakt niet uit.

Nou ja het maakt wel uit, want het moet wel in zijn straatje passen. Wat moet je bijvoorbeeld met advocaat Spong aan die zowel radicale dierenactivisten verdedigde, vegetariër is, maar ook de haatzaai-advocaat van Fortuyn werd? Of met Britta Böhler die nu ook prinses Margarita verdedigt? Hoewel, met een moeder die met bomen praat zal ook Margarita wel deel uitmaken van de milieumaffia...

Beveiligingsexpert

Wie is Peter Siebelt, die door zijn uitgever wordt neergezet als 'beveiligingsexpert' en die zichzelf tegenwoordig graag afficheert als internationaal gerespecteerd onderzoeker van radicaal-links?

Evelien Lubbers van het onderzoeksbureau Jansen & Janssen beschreef Siebelt al in 1994. Het bureau had ontdekt dat Siebelt onder valse voorwenselen het oud papier ophaalde van meer dan dertig linkse organisaties. Vervolgens spitte hij de zooi door in een oude loods van zijn bedrijf. Aan de hand van briefwisselingen en faxen bracht hij vermeende dwarsverbindingen aan tussen de organisaties. Siebelt deed dit in opdracht van meerdere grote multinationals.

Grappig is dat Siebelt al in 1984 door het weekblad HP als volgt werd beschreven: 'Hij werd de gehate controleman van het management bij Ogem voor bedrijfsbezettingen, die volgens hem tot niets anders konden dienen dan om stakingsleiders in de Tweede Kamer te brengen. ,,Die mensen werden misbruikt door de politieke partijen'', vindt hij. Boskalis, nu kampent met Ogem-achtige problemen, loopt ook een stakingsrisico en Siebelt heeft hen al gewaarschuwd voor komend onheil. Hij heeft nu veel ervaring met stakingen en biedt zich graag aan om de directie te beveiligen.'

De voormalige bulldozerbestuurder, croupier en bewaker begint in 1976 z'n eigen beveiligingsbedrijfje: Siebelt Beveiliging BV. Bij Ogem adviseerde hij de directie tijdens bedrijfsbezettingen. Volgens eigen zeggen heeft hij veel ervaring met stakingen en biedt hij zich graag aan om de directie te beveiligen.

Onthuld

In 1984 waarschuwt hij Boskalis voor naderend stakingsrisico. Voor dit werk richt Siebelt vervolgens in 1983 de Algemene Beveiligings Consultants BV (ABC) op. In 1986 verkoopt hij zijn bewakingsbedrijf. Het aanbieden van interne informatie of risico-analyses bleek een gat in de markt.

Interviews uit de begintijd van ABC laten aan duidelijkheid weinig te wensen over. In 1986 zegt Siebelt tegen Het Parool: 'Je hebt natuurlijk organisaties die door beleggingen in en contacten met bepaalde landen in de belangstelling staan van terroristische groepen. (...) Het kan ook zijn dat een bedrijf ten onrechte denkt geen risico te lopen, maar intussen staan ze er niet bij stil dat ze geld hebben geïnvesteerd in een omstreden project in Zuid-Afrika of Israël, om maar iets te noemen. Dan staan ze opeens wel op een lijst.' (Zie ook: <http://www.xs4all.nl/~evel/oudpap.htm>)

Vanuit deze invalshoek onderzocht Siebelt organisaties als Somo, Transnational Institute, het Oecumenisch Studiecentrum Osaci (nu Oikos), Kairos (Christenen tegen Apartheid), Pax Christi in Utrecht en XminY.

Nadat Jansen & Janssen deze methode had onthuld is deze manier van informatie vergaren gestopt. Het is opvallend dat de informatie die Siebelt in Eco Nostra verwerkt grotendeels gebaseerd is op die periode tot '92. Latere bronnen zijn in feite alleen nog maar openbare bronnen als dagbladen of internet. De expertise van radicaal-links en milieuorganisaties van Siebelt is dus nogal betrekkelijk.

Apartheid

Siebelt werkte dus in opdracht van multinationals die belangen hadden in besmette landen, zoals Zuid-Afrika dat toen nog apartheid kende. Waar Siebelt politiek stond werd toen al duidelijk. Op basis van beweringen van zijn hand werd in 1994 de waarnemersdelegatie van Parlementariërs tegen Apartheid (Awepaa), die de verkiezingen in Zuid-Afrika ging volgen, door de Telegraaf beschuldigd van misbruik van subsidies. Ook het OSL-blad Stavast kwam met deze beschuldigingen tegen Awepaa en Jan Nico Scholten op basis van informatie van Siebelt.

Na het afschaffen van de apartheid verlegde Siebelt zijn aandacht naar milieuorganisaties. Groeperingen die kennelijk zijn grote ergernis opwekken. In 1996 opent de Telegraaf op zijn aangeven de aanval op Milieudefensie. Een week voor een geplande balonnenactie op de luchthaven kopt de krant: 'BVD vreest terreur op Schiphol'. Daarbij wordt met name Wijnand Duyvendak als zogenaamde RaRa-verdachte te grazen genomen. In de Tweede Kamer gaan stemmen op om de subsidies aan Milieudefensie stop te zetten.

Niet alleen Milieudefensie, maar alle milieuorganisaties zijn Siebelt een doorn in het oog. In de retoriek van Pim Fortuyn vindt hij, blijkens zijn nu verschenen boek Eco Nostra, zijn ideologische goeroe, want deze formuleert zijn ongenoegen. Tevreden citeert hij Fortuyn: 'In Nederland hebben we helemaal geen milieuproblemen meer. Het gaat goed met water, lucht en bodem. We zijn hier volkomen doorgedraaid. Ik geloof dat hele CO2 verhaal niet!' Dat was Siebelt uit het hart gegrepen.

Milieumaffia

In Eco Nostra worden alle milieuorganisaties neergezet als één grote (mondiale) maffia-organisatie, die in zijn ogen zaken als 'het broeikaseffect, de zure regen, de smeltende ijskappen, de uitputting van de natuurlijke hulpbronnen' alleen maar gebruiken om ons bedrijfsleven kapot te krijgen.

Alle maatregelen die genomen worden om bijvoorbeeld de afbraak van de ozonlaag tegen te gaan, of de uitstoot van ammoniak te verminderen, acties tegen de uitbreidingen van Schiphol, tegen de bio-industrie, of pleidooien voor hulp aan boeren in Bangladesh hebben volgens de visie van Siebelt maar één doel: het is allemaal gericht tegen onze boeren met hun poepende koeien, varkens en kippen.

Of de milieubeweging nu gewoon handelt binnen de marges van de wet maakt hem niet uit. Gefrustreerd beschrijft hij dat VMO honderden rechtszaken voert en in meer dan driekwart van de gevallen succesvol is. Ter illustratie haalt hij een boer aan die verloren heeft van VMO: 'Het lijkt wel een criminele organisatie. Belachelijk zo vaak als die lui gelijk krijgen.'

Dit soort zinnen moet je drie keer lezen om ze te begrijpen. Wat staat hier nu eigenlijk? Ze verwoorden kort samengevat de filosofie van Peter Siebelt. Wettelijke maatregelen die ons bedrijfsleven belemmeren zijn fout. Als er vanuit de VN maatregelen worden voorgesteld om te komen tot internationale milieumaatregelen of het Handvest voor de Aarde is dat een complot van de milieumaffia.

Een milieumaffia die: 'een schaduworganisatie vormt achter de VN met machtige tentakels die wereldwijd doordringen tot in alle lagen van de bevolking. Zij beschikt niet alleen over invloedrijke sleutelfiguren binnen de VN maar ook binnen de Europese Unie, nationale regeringen, overheidsdepartementen, lokale overheden, kerken, de vakbeweging en allerhande netwerken van milieuorganisaties.'

Kortom alle organisatievormen die het vrije bedrijfsleven, het vrije kapitalisme belemmeren, zijn fout. Rechters die het VMO gelijk gaven in de vele honderden rechtszaken moeten ook wel fout zijn. Dat die boeren misschien wel fout handelden, komt bij Siebelt natuurlijk niet op.

Hans de Bruin