Uit: Ravage #9 van 27 juni 2004

Emotionele draaikolk

De Australische regisseur Ray Lawrence werd in 1985 beroemd met zijn debuutfilm Bliss. Daarna verdween hij in de vergetelheid en verdiende zijn brood met reclamefilms. Zestien jaar later maakt hij zijn tweede film Lantana. Deze blijkt het wachten meer dan waard.

Lantana is door de ongewone mengeling van huwelijksdrama en moordmysterie een aangrijpend meesterwerk. Voor de film maakte de toneelschrijver Andrew Bovell een adaptie van zijn stuk Speaking in Tongues. De theaterwortels van de film zijn overigens niet zichtbaar, want regisseur Ray Lawrence slaagt erin om, evenals zijn grote voorbeeld Ken Loach, de toeschouwer onvoorwaardelijk het verhaal in te trekken.

De film begint trillend van spanning met de camera die de woeste begroeiing van het Australische woud induikt om te eindigen op het lijk van een vrouw. Wat daarna volgt is een kennismaking met de personages. Op het eerste gezicht lijkt het verhaal ingewikkeld met de in elkaar schuivende levens van de acht personages in de uitgestrekte buitenwijken van Sydney.

Politieman Leon (Anthony LaPaglia) onderzoekt de verdwijning van een vrouw, die de psychiater van zijn echtgenote blijkt te zijn. Toevalligerwijze is de vermeende moordenaar een buurman van Leon's minnares. Het lot van de verdwenen vrouw wordt bezegeld door een liefdeloze echtgenoot.

Al die toevalligheden en uitweidingen over huwelijksproblemen en affaires maken de film op papier tot een soort soap opera. Toch ontstijgt de film dit stempel door de volslagen originele wijze waarop de makers van deze productie de emotionele draaikolk vormgegeven hebben. Cruciaal hierbij is dat men de kunst van het weglaten ten volle benut heeft, de kijker mag zelf de lege plekken invullen.

Als metafoor van de film wordt het onkruid van de titel, lantana gebruikt, de oogverblindende bloemen die ontspruiten aan een doornige ondergrond. Deze plant is symbool van de doornige ineenstrengeling van de filmpersonages. Er zijn weinig mainstream films die zo overtuigend de pijn en wanhoop van het leven van hedendaagse relaties in de westerse welvaartsamenleving weten te vangen als Lantana. Relaties zijn blijkbaar gebaseerd op leugen en bedrog, met de paradoxale vaststelling dat eigenlijk alleen vreemden eerlijk tegen elkaar kunnen zijn.

Dat de film niet ontspoort in zwartgalligheid is te danken aan de lichtvoetige, soepele vertelstijl en het gebruik van humor. En natuurlijk heeft de superieure cast hieraan bijgedragen. Anthony LaPaglia, vooral bekend door Amerikaanse films, is een Australiër. Hij geeft de hufterige echtgenoot en politieman juist dat beetje menselijkheid om geloofwaardig te zijn. De vrouwenrollen van Barbara Hershey, Kerry Armstrong en Rachael Blake zijn evenzeer briljant.

Gelukkig hoeven we niet weer 16 jaar te wachten op de volgende film van Ray Lawrence, Jindabyne, een horrorfilm over dingen uit het verleden die ons kwellen komt eraan.

Ulrik van Tongeren



Naar boven

 

 



Ravage
Archief
Overzicht 2003
Overzicht #9

..