Uit:
Ravage #8 van 6 juni 2003
De
mobiele wereld
De
Internationale Architectuur Biënnale in Rotterdam staat geheel
in het teken van de mobiliteit. Voor milieuactivisten en uitgelezen
kans om te ontdekken waar zij de komende jaren mee geconfronteerd
zullen worden.
Voor
een goed begrip van de Architectuur Biënnale in Rotterdam zijn
twee dagen nodig. De eerste dag neem je je fiets mee in de trein
en stapt uit in Delft. Je volgt de borden naar IKEA en duikt vervolgens
de achtergelegen Bieslande Bovenpolder in. Als je geluk hebt valt
er een lichte laat-voorjaarsregen zodat de stank van de auto's op
zijn plaats blijft en je de planten in je directe omgeving ruikt.
De Bieslande Bovenpolder is een biologisch beheerd gebied waar met
waterzuivering door middel van heliofyten filters (riet dus) geëxperimenteerd
wordt.
Vervolgens
fiets je tussen de A13 en een enorm distributiecentrum door richting
zuiden, naar de Ackerdijkse plassen. Met de 24-uurs Randstad brul
op de achtergrond kom je in een - door de regen - verlaten gebied.
Je fietst naar het westen onder de A13 door. In het veenweidegebied
tussen de snelweg en de Schie aanschouw je zeker honderd kleuren
groen. Vlak boven het wateroppervlak is twintig centimeter veengrond
zichtbaar. Erboven een paar kieviten die al scherend een schijngevecht
uitvoeren. Even stilstaan en je wordt door tientallen dierenogen
bekeken.
Je
fietst door naar de Schie, neemt de fietsbrug bij Zweth, passeert
het spoor en duikt Midden-Delfland in. Wel even opletten want de
smalle wegen langs de Schie worden gebruikt als racebaan door het
sluipverkeer. Water en spoor zijn, in tegenstelling tot de A13,
overbrugbare hindernissen voor de dieren en je kan hier hetzelfde
gezelschap verwachten als zoëven.
Tenslotte
fiets je rond de Delflandse Vlietlanden - de laatste restanten van
het veenkussen dat tot duizend jaar geleden de hele omgeving bedekte
- naar Vlaardingen, waar je je fiets weer op de trein zet. Thuis
droom je van het veel kleurige groen en baltsende kieviten.
Ruigoord
Op
dag twee stap je zonder fiets op de trein. Van Rotterdam Centraal
loop je naar de metro en stempelt onder het wakend oog van zeker
dertig camera's je kaartje af. Die camera's zorgen ervoor dat je
zonder ongerechtigheden of mensen die er niet horen in een metro
stapt. Uitstappen op station Wilheminapier en loop richting het
voormalige veem LasPalmas.
Bij
de ingang ligt een special van NRC Handelsblad voor je klaar met
de CERES-terminal in de Amsterdamse Haven op de voorkant. Voor deze
terminal, die al twee jaar werkloos op haar eerste te lossen vracht
wacht, moest het natuurgebied bij Ruigoord wijken.
In
het thema essay wordt de afwezigheid van een snelwegcultuur in Nederland
betreurt; de typische langgerekte stad en de cultuur die zich langs
autowegen ophoudt, de non-wereld die zo kenmerkend is voor de moderne
westerse maatschappij. Het essay waardeert het failliet van de ruimtelijke
ordening; gebouwd moet er worden. Gelukkig voor de essayist wordt
daar met de eerste internationale Architectuur Biënnale Rotterdam
iets aan gedaan.
Mercedes
De
tentoonstelling, getiteld 'Mobility - A room with a view', is samengesteld
door Francien Houben, hoogleraar mobiliteit aan de TU Delft. Volgens
haar moet mobiliteit weer op de kaart worden gezet en moeten mensen
ongestoord kunnen genieten van hun recht zich op een zelfgekozen
manier te verplaatsen. Zónder zich te storen aan de verwoestende
gevolgen van de verplaatsingsmiddelen.
In
een poging dat goed te doen laat een door Mercedes gesponsord deel
van de tentoonstelling zien hoe Rijkswaterstaat de uitbreiding van
de Nederlandse snelwegen er beter uit wil laten zien. Met hoge kwaliteit
en veel ingrepen in het landschap, ten koste van natuurgebieden
en traditionele landbouwgebieden als Midden-Delfland. Maar dat laatste
wordt er natuurlijk niet bij vermeld.
Wel
kregen Peugeot en Citroën een kans om te laten zien hoe een
geavanceerd snelwegviaduct het landschap kan verrijken, en hoe de
auto letterlijk als kunstwerk in een appartement kan worden geïntegreerd.
Corridors langs snelwegen, nieuwe vormen van vliegvelden en passagiersterminals;
het kan allemaal worden gebouwd.
Werkelijk
ieder infrastructureel project dat er toe doet, van de vernieuwing
van Kobe in Japan tot de Haagsche tramtunnel, wordt gepresenteerd
in Las Palmas. En daarom is het zo nuttig om er als lezer van Ravage
naar toe te gaan. Alle nieuwe infrastructurele projecten in de wijde
omgeving van Nederland op een presenteerblaadje. Na afloop van de
Biënnale kan je zo een agenda voor radicale milieuacties voor
de komende tien jaar opstellen. En dat is de toegangsprijs van 7
euro best waard.
Pieter
Cornelissen
Naar
boven |