HOOGHALEN,
26 december 2006 – Een toespraak van de voorzitter van Een Ander Joods
Geluid heeft tijdens de jaarlijkse herdenking van Kamp Westerbork tot
commotie geleid. Daarin trok hij van leer tegen de Israëlische repressie
in de Palestijnse gebieden.
Max
Wieselmann, voorzitter van Een
Ander Joods Geluid, hekelde in zijn toespraak (PDF
bestand] de Israëlische houding in het conflict met de Palestijnen.
De kern van het probleem is volgens hem de bezetting en annexatie van
Palestijns gebied en de marginalisering van de Palestijnen.
"Als
dat kwaad van bezetting, annexatie en achterstelling niet verdwijnt, zal
het Midden-Oosten een brandhaard blijven. Dan zullen ook andere groepen
en landen in de regio van die situatie en van de Palestijnen gebruik of
misbruik maken om hun eigen agenda te volgen", zei Wieselmann.
Na
afloop kwam er een boze verklaring
van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) namens een aantal
joodse organisaties en vijftien overlevenden van het kamp. Zij vinden
het "diep grievend" dat Westerbork voor politieke doeleinden
is misbruikt. "Bovendien wordt op zo'n plek - bedoeld of onbedoeld
- een directe link gelegd tussen het Israëlische optreden jegens de Palestijnen
en de uitroeiingspolitiek van de nazi's jegens de joden."
Dirk
Mulder van het Herinneringscentrum deed dit jaar niet mee aan de herdenking.
Hij noemt Westerbork politiek neutraal gebied, vooral als het om joodse
kwesties gaat. Het centrum steunde daarom de tocht niet. Het onderwerp
Palestina is Mulder omstreden binnen de joodse gemeenschap.
Voorzitter
Jan Visscher van de Appèlgroep
Westerbork, die de stille tocht organiseert, zegt de houding van het
Herinneringscentrum te respecteren. "Maar we kunnen het als appèlgroep
niet maken de hele wereld aan te spreken op mensenrechten en Israël te
mijden, dan zouden we ongeloofwaardig worden", meent Visscher.
Er
liepen ruim 150 mensen mee in de jaarlijkse stille tocht bij het herinneringscentrum,
evenveel als tweede kerstdag vorig jaar. De 54e editie van de tocht had
als thema 'Mensenrechten kennen geen grenzen, ook niet in het Beloofde
Land'.