Uit:
Ravage #15 van 21 november 2003
Raad
oordeelt over journalistieke aanvallen op links
Er
hing een gespannen sfeer in de wachtkamer van de Raad van Journalistiek
te Amsterdam. Een tiental belangstellenden wachtte met ongeduld
het moment af dat men aan mocht schuiven in de zaal waar achtereenvolgens
een klacht van GroenLinks tegen het weekblad HP/De Tijd en van de
SP tegen De Telegraaf behandeld zouden worden.
Onder
de aanwezigen in de wachtruimte 'journalist' Jaap de Wreede, die
met de regelmaat van een klok via het Reformatorisch Dagblad de
meest wilde complotverhalen over radicaal-links de wereld in slingert.
Met als doel het activisme in diskrediet te brengen danwel kapot
te schrijven.
Hiermee
stapt hij in de voetsporen van Martijn Koolhoven (Telegraaf), Joost
de Haas (Telegraaf) en Peter Siebelt. Een illuster gezelschap van
complotdenkers. Na de klassieker 'Eco Nostra' heeft Siebelt inmiddels
'Rara, wie ben ik?' uitgebracht, met Wijnand Duyvendak van GroenLinks
in de hoofdrol. Naar verluidt verschijnen er nog drie publicaties
in deze horror reeks.
Sinistere
connectie
De
aanleiding voor de klacht van GroenLinks tegen HP/De Tijd en journalist
Joost Niemöller vormde de publicatie 'De Groen Links - connectie'
van 6 juni jl. Op de cover van het weekblad prijkt de kop 'Volkert
en zijn milieu - Het sinistere netwerk rond GroenLinks'.
Volgens
partijvoorzitter Herman Meijer wordt in het artikel ten onrechte
gesuggereerd dat er een innig verband bestaat tussen GroenLinks,
bepaalde vormen van terreur en de moord op Pim Fortuyn. De wijze
waarop het artikel in elkaar is gestoken, met name de rol van de
twee auteurs, overschrijdt de grenzen van de betamelijkheid, aldus
Meijer.
Meijer
had zich overigens lelijk verkeken op de werkwijze van de raad.
Hij ging er op de zitting vanuit dat hij nieuwe argumenten mocht
inbrengen, maar R. Loeb van de raad tikte hem op vermanende wijze
op de vingers door te stellen dat er ter zitting niets aan de inhoud
van het ingediende klaagschrift, dat slechts uit tien zinnen bestond,
mocht worden toegevoegd.
Volgens
de raad was de knulligheid waarmee Meijer het klaagschrift had opgesteld
er ook de reden van dat de tegenpartij, de hoofdredactie van HP/De
Tijd en journalist Niemöller, zelf niet aanwezig waren. Volgens
Loeb vonden ze het beklag ,,niet de moeite waard om de zitting bij
te wonen.''
Onwetend
In
HP/De Tijd van 2 november daarentegen meldt de hoofdredactie dat
men 'geen boodschap heeft aan de Raad van de Journalistiek'. In
het artikel 'Leve het vrije woord' veegt HP/De Tijd de vloer aan
met het functioneren van de raad en noemen de leden onbevoegd. 'Ze
zitten er omdat ze de journalistieke praktijk net zo goed of net
zo slecht kennen als degenen over wie ze oordelen', aldus de hoofdredactie.
Daarmee
heeft men een punt. De raad is voor de helft samengesteld uit journalisten
en voor de helft uit andere deskundigen, afkomstig uit onder andere
de rechterlijke macht, de advocatuur, de voorlichtingsdiensten van
ministeries, de academies voor journalistiek, directies van uitgeverijen
en de omroep-leiding.
Kortom,
een willekeurig gekozen stel coryfeeën waarbij de naam en achtergrond
mogelijk van groter belang wordt geacht dan hun kennis van de media.
Op de zitting van 31 oktober was onder meer Ed van Thijn opvallend
aanwezig, die toch meer verstand heeft van politiek en muziek dan
van journalistiek, zou je denken.
De
raad is een instantie, die alleen een oordeel geeft en geen sancties
kan opleggen. Een journalist of een medium is ook niet verplicht
om in een vervolgpublicatie of een rectificatie verkeerde berichtgeving
recht te zetten. Evenmin kan de raad schadevergoedingen toekennen.
Dat is in Nederland voorbehouden aan de rechter. Het oordeel van
de raad wordt gepubliceerd in het vakblad De Journalist.
SP
en de taarters
De
behandeling van de klacht van Hans van Heijningen namens de SP tegen
De Telegraaf verliep heel wat voorspoediger. Op 23 augustus plaatste
het dagblad het bericht 'SP'er betaalde taartactie Pim' op de voorpagina.
Van Heijningen betoogde dat een aantal feiten in een suggestief
kader zijn geplaatst en vervolgens op onjuiste wijze met elkaar
zijn verbonden.
Daardoor
wordt ten onrechte de indruk gewekt dat SP'er Van Heijningen betrokken
is geweest bij de taartactie, dat de taartactie een prelude vormde
voor de moordaanslag en dat Van Heijningen zou sympathiseren met
de moord op Pim Fortuyn. De SP'er zegt hiervan met name in de privésfeer
behoorlijk wat hinder te hebben ondervonden.
Journalist
Martijn Koolhoven had uitgevonden dat het solidariteitsfonds XminY,
waar Van Heijningen tot vorig jaar coördinator van was, zowel
subsidie had gegeven aan een Weggeefproject in Hoenderloo als aan
het Anarchist Black Cross (ABC) in Nijmegen.
Het
toeval wil dat de taarters van Fortuyn betrokken zijn bij het weggeefproject
en het ABC op hun website een oproep heeft staan om Volkert als
politieke gevangene te ondersteunen. Koolhoven, die al veel langer
een kruistocht voert tegen linkse activisten, concludeert hieruit
in De Telegraaf dat XminY de taartactie tegen Fortuyn heeft gefinancierd.
,,De
subsidie voor de Weggeefwinkel is drie maanden na het taartincident
verstrekt. De subsidie kan dus nooit een aanmoediging zijn geweest
voor de taartgooiers'', zo verweerde Van Heijningen zich. ,,Terwijl
de subsidie aan ABC bestemd was voor een campagne rond een groep
Poolse politieke gevangenen''. De raad doet over drie weken uitspraak.
Alex
van Veen
www.rvdj.nl
Naar
boven
|