BRUSSEL, WO 18 JAN 2012 - Tientallen reclamepanelen van JC Decaux, uitbater van een fietsverhuurproject in Brussel, zijn de afgelopen tijd ontmanteld. De activisten hekelen de reclameboodschappen in de openbare ruimte.

Sinds 2009 kunnen inwoners en werknemers in Brussel gebruik maken van een openbaar fietsverhuurbedrijf, genaamd Villo!. In de stad staan zo'n 180 stallingen, gemiddeld zo'n 450 meter uit elkaar. Gebruikers van de fietsen kunnen een abonnement nemen. Het beheer van het project is momenteel in handen van reclame-uitbuiter JC Decaux. En dat is te merken ook, gelet op de hoeveelheid abri's die bij de stallingen zijn geplaatst. Dat laatste is een doorn in het oog van kritische stadsbewoners.

De actievoerders willen ruimte voor niet-commerciële expressie in de plaats van verlichte reclamepanelen. “Een kolonisatie van beelden beïnvloedt onze manier van denken. Zo komen feministische verwezenlijkingen uit de jaren '70 onder druk te staan door het beeld van de vrouw als seksobject in het straatbeeld”, meldt één van hen in Le Soir. Hij hekelt tevens de autoreclame's bij de stallingen.

Volgens de man gebruiken verschillende groepen uiteenlopende actievormen. De reclameboodschappen worden zowel aan de binnen- als buitenzijde van de panelen beplakt en beklad of verwijderd. De glazen abri's worden ook veelvuldig kapot geslagen. De agressie tegen de panelen bereikte rond de feestdagen in december een hoogtepunt. Tientallen abri's werden beplakt met een zogenaamde boodschap van JC Decaux, die zich verontschuldigde voor de “publicitaire agressie” van zijn bedrijf.

Volgens de algemeen directeur van JC Decaux, die de vernielingen niet bepaald “ecologisch verantwoord” vindt, kost een gebroken ruit gemiddeld 300 euro aan vervangingskosten. Om een copycat-effect te vermijden wil hij niet kwijt wat voorlopig het totale kostplaatje van de vernielingen is. Aan de krant Le Soir wist hij te vertellen dat er reeds verschillende klachten tegen de anonieme actievoerders zijn ingediend.

De Brusselse staatssecretaris van Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) betreurt de gebruikte actievormen. “Als groenen staan we uiteraard niet te springen om op elke straathoek reclame te hangen, maar het contract werd nu eenmaal afgesloten in de vorige gemeenteraadsperiode. De plaatsing van de abri's is een middel om het fietsverhuurproject financieel mogelijk te maken dat anders tien miljoen euro per jaar zou kosten.”

● Meer nieuws

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Vereniging Weldaad - January 28, 2012 - 11:30 pm
Ook in Nederland is er dit jaar een actie geweest tegen reclame in de publieke ruimte en zijn er abri's opengebroken door Adbusting Team Tilburg.

Hugo Gietelink - January 21, 2012 - 08:30 pm
Wie gaat dat betalen ?

Herstel van vernielde reclamepanelen wordt bekostigd uit reclame inkomsten. Inkomsten, wat in eerste instantie uitgaven zijn voor de bedrijven die adverteren. Uitgaven die worden gedaan, vanwege het stimulerend effect op de verkoop dat reclame kan betekenen. Uitgaven die worden doorberekend als kosten en daarmee in de prijs waarvoor het product wordt aangeboden. Ofwel, de reclamekosten worden uiteindelijk opgebracht door de koper, consument of eindafnemer van het product. Zij betalen de manipulatie van henzelf zou je gekscherend kunnen zeggen. Als zij de reclame betalen, betalen ze dus ook het herstel van de vernielde reclamepanelen in het voorbeeld waarmee we met de protesten in Brussel te maken hebben. Hier consequent in doordenkende komen we echter tot een opmerkelijke ogenschijnlijk tegengestelde conclusie.

Immers, als de koper uiteindelijk de reclame betaalt zou het wel eens kunnen zijn dat vernieling van reclamezuilen uiteindelijk voor hem of haar geld oplevert !!! Immers, adverterende bedrijven hebben ook een limiet en kunnen niet oneindig reclamekosten opvoeren. Extra kosten betekent logischerwijze altijd ontmoediging. De herstelkosten op vernielde reclamepanelen zijn daar geen uitzondering op. In de mate waarin deze ontmoediging leidt tot daadwerkelijke vermindering van het reclamebudget profiteert de consument als daardoor het uitgavenpatroon wordt beinvloed. Het mes snijdt dan van 2 kanten. Minder reclameuitgaven leidt bij de producent tot minder kosten, waardoor het product goedkoper kan worden verkocht. En door minder wordt de consument minder snel tot kopen aangezet. Ergo, een stevige besparing is dan de conclusie. Precies dat wat nodig is om extra uitgaven te doen voor stimuleren van fietsverkeer in Brussel of andere plekken.

E.Eliveld - January 19, 2012 - 10:34 pm
"zijn de afgelopen tijd ontmanteld"

Vernield dus...

Home