peper en zout
peper en zout was de kleur van mijn haar
zo noemde de kapster het
ik vond het mij goed staan
ik was nu niet meer saai blond
de oude man was niet mooi
een pafferig gezicht
afgeleefd
korte nachten
te veel drank
ongelukkig in de liefde
we stapten uit de auto
hij opende de deur van het restaurant
ik ging voor
zwijgend zat ik tegenover hem
ik herinner mij niet meer wat we aten
het was er druk
de oude man zag er niet gelukkig uit
ik zat daar als zijn pronkstuk
zeventien of achttien jaar oud
ik wist nog niet wie ik was
of wie ik wilde zijn
het leven was voor mij in nevelen gehuld
zo nu en dan sloeg ik mijn blik op
keek met doffe ogen
naar het trieste gezicht van de oude man
en voelde dat ik daar niet op mijn plaats zat
ik wilde dit niet
ik moest hier vandaan
ik ben gegaan
onderweg keek in in een etalageraam
peper en zout was de kleur van mijn haar
ik zag er anders uit
niet als mijzelf vond ik
het stond me wel
de bushalte zag er verlaten uit
ik ging zitten op het bankje
op weg naar de volgende halte
en plukte wat aan mijn haar
- Deel dit gedicht
op
FB
en Twitter.
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |