rituelen
als ik de paarden ’s avonds nog even
op hun landje zet is het donker
het is geen heldere nacht
het landje wordt gescheiden door geleide draad
dat aan de ene kant bevestigd is aan schrikdraad
welke zich om het hele landje heen bevindt
ik pak de haak, trek de lijn strak en bevestig deze aan de ring
aan de andere kant van het landje
het jonge paard staat op het achterste stuk
het oude paard op het voorste deel
het oude paard kan en wil niet lang alleen zijn
dan gaat hij paniekerig heen en weer lopen
over de breedte van het landje
ik blijf daarom altijd in de buurt
en loop het pad af langs de aangrenzende landjes
vaak tel ik de meters van een landje
ze zijn allemaal 21 meter breed
behalve het laatste landje langs het pad
dat is 31 meter breed
het is groter, maar ook het laatste landje in de rij
voordat ik de paarden naar hun stal terug breng
loop ik het pad langs de landjes soms wel drie keer op en neer
10 minuten per keer heb ik uitgerekend op mijn horloge
het oude paard staat nog rustig te grazen
ik blijf nog even staan op het voorste landje bij het oude paard
telkens als hij opkijkt en mij ziet staan, loopt hij naar me toe
ik strijk met mijn hand langs de zijkant
van zijn knokige, stramme lijf
ik zei het al, hij kan slecht alleen zijn.
- Deel dit gedicht
op
FB
en Twitter.
-
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |