Farno
als ik met je wandel
doet het er niet toe
het leed is immers geleden
al wat gaande is
gaat als een vertraagde film
aan mij voorbij
ik klamp mij vast
aan je volhardende
blik in je oude wijze ogen
je weet waar we gaan
je weet waar we staan
in je schaduw loop
ik naast je mee
onzichtbaar voor ruis om ons heen
zolang ik aan je
zijde loop
geniet ik je bescherming
mijn arm drukt tegen
jouw schouder
mijn hand rust op je manenkam
voorzichtig aan zijn we vriendjes geworden
avond na avond wandelen
we
in de schemering tot in het donker
het aardse gerommel gaat ons voorbij
het sterkt mij dit
onverwachts contact
tussen jou en mij
- Deel dit gedicht
op
FB
en Twitter.
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |