de hond
aan het eind van de regenboog stond een
prachtige, grote, witte hond
zon mooi wezen had ik nog niet gezien
ik kom voor het goud en het geluk zei ik haar
het goud is de schitttering in mijn haar
dat is waar zag ik
haar vacht leek wel van zijde, zo zacht
het glansde over heel het haar
het was als de schtittering van goud
en mijn geluk?
ik ben jouw geluk
neem mij mee aan je zij en
je zult nimmer eenzaam zijn
de pijn die je lijdt zal ik verzachten door
het likken van je wonden
door mij tegen je aan te vleien
je zoveel mogelijk af te leiden
dat is waar ik naar verlang
rust zou ik vinden in de kameraadschap
en trouw van dit prachtige dier
samen gingen wij op pad
- Deel dit gedicht
op
FB
en Twitter.
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |