18 april
2012
Intiem
drama over de vriendschap tussen een eenzame 10-jarige jongen
en een kauw. Indrukwekkend speelfilmdebuut van de Nederlandse
regisseur Boudewijn Koole.
Films over de vriendschap tussen kind en vogel zijn emotioneel
en breekbaar. De angst dat er wat met de vogel gebeurt, en het
feit dat deze zomaar kan wegvliegen om nooit meer terug te keren,
zorgen voor een dramatische spanning. Kes (1969), hét
meesterwerk van Ken Loach, is een dergelijke film. Regisseur Koole
heeft Kes waarschijnlijk in zijn hoofd gehad, al blijkt
uit interviews dat vooral zijn eigen jeugdervaringen met een kraai
een belangrijke inspiratiebron is geweest.

Jojo
is een jongen van tien die alleen met zijn vader woont. Samen
proberen ze over het verlies van de moeder heen te komen. Het
gaat er hard aan toe tussen beiden; vader heeft losse handjes
en mept erop los. Jojo breekt uit zijn isolement wanneer hij zich
ontfermt over een uit het nest gevallen jonge kauw. Hij verstopt
de vogel uit angst voor zijn vader. Die komt er alsnog achter,
waarna een reeks dramatische ontwikkelingen volgt.
Kauwboy
gaat over verlies en rouwverwerking, en hoe vader en zoon tot
elkaar komen. De kauw fungeert als een soort hefboom in hun relatie.
Omdat het een rauwe en weerbarstige film geworden is, maakt Kauwboy
indruk. Jojo is geen schat, maar een opstandig en getraumatiseerd
kind. De overleden moeder is alleen aanwezig in de vorm van foto's.
Gelukkig bevat de film geen flasbacks van het gelukkige
gezinnetje. De sobere uitgebeende aanpak maakt de vertelling onontkoombaar
sterk.
Rick
Lens als Jojo weet de pijn en het verlangen naar zijn dode moeder
perfect gestalte te geven. Loek Peters speelt de vader die met
zijn gevoelens van verlies geen raad weet, en absoluut geen teder
steunpunt voor de jongen is. Het klikt tussen beide acteurs, ze
weten hun bewogen relatie overtuigend voor het voetlicht te brengen,
heftig en pijnlijk, vol onuitgesproken leed. Vaders driftbuien
zijn huiveringwekkend. Jojo uit zich voornamelijk door middel
van sport, vader zit veelal nors en zwijgzaam met een fles bier
voor de televisie.

Na
Patatje Oorlog van Nicole van Kinsdonk, vorig jaar verschenen,
hebben we wederom een Nederlandse jeugdfilm waarin de dood een
belangrijke rol speelt. Kauwboy ontbeert de humor en lichtvoetigheid
van Patatje Oorlog, eenzaamheid en verdriet spelen hier
een belangrijker rol. Vooral de liefdevolle relatie tussen de
jongen en de vogel zorgen voor verlichting gedurende de somberheid
van het hoofdthema van de film.
Boudewijn
Koole (1965) is een ervaren regisseur van documentaires en tv-drama.
Met zijn speelfilmdebuut won hij begin dit jaar twee prijzen op
het filmfestival van Berlijn en onlangs nog een Franse filmprijs.
Hij heeft met Kauwboy een fascinerende film afgeleverd
die juist door de sobere aanpak indruk maakt. Je wordt nieuwsgierig
naar zijn toekomstige filmwerk dat er ongetwijfeld gaat komen.
Ulrik
van Tongeren
Kauwboy (Benelux Film Distributors, 2012), nu in de bioscopen.
●
Meer
filmrecensies uit 2012
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Home
.
.
|