28 november
2012
Bedwelmend fraai
vormgegeven film over de ontbolstering van een jonge Franse vrouw
eind jaren '50.
De romantische komedie Populaire biedt een fraai tijdsbeeld van het Frankrijk in
1958. Dat jaar kan gezien worden als een scharnierpunt in de
geschiedenis; een paar jaar later zouden de revolutionaire jaren '60
los barsten. Vanwege de grauwe na-oorlogse jaren snakten de Fransen
naar betere tijden. Amerika werd als ideaalbeeld gekoesterd, in
zekere zin een fantasiebeeld.
Bewustwording is een
belangrijk thema in Populaire. Voor Rose (Déborah
François) lonkt het bestaan als huisvrouw, maar zij wil meer.
In Normandië solliciteert Rose voor een baan als secretaresse
bij de verzekeringsagent Louis (Romain Duris). De sollicitatie
verloopt rampzalig totdat Louis in de gaten krijgt dat ze razendsnel
kan typen. Rose krijgt de baan en haar baas schrijft haar in voor
typewedstrijden.
Louis gaat Rose coachen
met als doel dat zij typekampioen van Frankrijk wordt om vervolgens
voor de wereldtitel te gaan. Het is moeilijk voor te stellen dat
sneltypen destijds een topsport was waar duizenden mensen naar kwamen
kijken. De typewedstijden zijn bloedstollend in beeld gebracht, als
ware thrillers. Sneltypen is niet bepaald een sexy onderwerp voor een
film, maar juist dit competitie-element geeft het geheel urgentie.
Het romantische aspect
is amusant en grillig uitgevoerd, maar valt een beetje weg in
verhouding met de sterkere elementen van de film. Dat Rose en Louis
op een bepaald moment voor elkaar vallen, is alleszins voorspelbaar.
Het is aan de chemie tussen de acteurs Déborah François
en Romain Duris te danken dat er wel degelijk erotische spanning in
de ontluikende liefde te bespeuren valt.
Waar de film in
uitblinkt is de fenomenale wijze waarop het eind van de jaren '50 van
de vorige eeuw in beeld is gebracht. Met behulp van sublieme kleding
en decorontwerp spat de authenticiteit van het doek. Vooral de
klassieke films van Billy Wilder en andere grote regisseurs uit de
jaren '50 waren een rijke inspiratiebron voor de makers. Topcameraman
Guillaume Schiffman heeft een bedwelmend palet van sepiatonen
toegepast om de nostalgische atmosfeer te versterken.
De bewustwording van de
vrouw is intrigerend in het verhaal verwerkt; begin jaren '60 Rose
haar plaats op de arbeidsmarkt zien te veroveren. Dat zij zich wil
bewijzen om aan de bedompte kleinburgerlijkheid te ontsnappen, heeft
onmiskenbaar een feministische lading. François vertolkt de
aandoenlijke onhandigheid en de taaie onverzettelijkheid van Rose
overtuigend, een acteerprestatie van grote klasse.
Populaire is een indrukwekkend regiedebuut van Régis Roinsard. Met het
ongewone onderwerp heeft hij samen met Daniel Presley en Romain
Compingt een sterk doortimmerd scenario geschreven. De spanning van
de typetrainigen en -wedstrijden houden de gang erin zodra de film in
een voorspelbaar romantisch stramien lijkt te verzanden. Dat is knap
werk.
Ulrik van Tongeren
Populaire (Cinéarte,
2012), vanaf 29 november in de bioscopen.
-
Deel deze filmrecensie op
FB
en Twitter.
●
Meer
filmrecensies uit 2012
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Groeneveld - November 29, 2012 - 04:01 pm ....
ravage ....
bedwelmend .. onwelriekend adem benemend .. fraai vormgegeven film over de ontbolstering .... ? .... van een jonge Franse vrouw eind jaren '50 .... ? ....
....
de roll models voor het traditioneel overwegend blank joods christelijk blond nederland .... ? ....
....
ander woord voor onpasselijk makend braakmiddel : ra .. va .. ge ....
....
Home
.
.
|