27 november
2012
Pepijn Vloemans
(1984) reisde als rugzakker twee maanden door de Hoorn van Afrika en
schreef daar een boek over met de ironische titel Wat hebben we
weer genoten.
door Hans Beerends
Met een rugzak door
Afrika reizen was veertig jaar geleden een reis zonder mobiele
telefoon, zonder Lonely Planet gids en zonder een opdringerige
toeristenindustrie die likkebaardend klaar staat om alle problemen en
ongemakken voor je op te lossen. Voordeel van dit onbeschermde reizen
was dat je Afrika echt leerde kennen, dat je veel boeiende mensen
tegenkwam en in allerlei gekke en soms gevaarlijke situaties terecht
kwam.
Het is een wijze van
reizen die Pepijn wel aanstaat en hij doet dan ook alle moeite om de
zegeningen van de toeristenindustrie te ontlopen. Zijn reis door
onder andere Ethiopië, Soedan en Eritrea is een aaneenschakeling
van slaapplaatsen vol kakkerlakken, onbetrouwbare gidsen, vrolijke
Afrikanen die hem geld aftroggelen, stinkend hete bussen die te laat
of helemaal niet wegrijden, boeiende gesprekken met excentrieke
eeuwig rondtrekkende alleenreizigers en politieke discussies met
Afrikaanse studenten en docenten.
Pepijn worstelt met
zijn verlangen onder te duiken in de Afrikaanse werkelijkheid en zijn
gewenning aan de westerse bestaanszekerheid. Het liefst zou hij alles
willen loslaten en als een 18e eeuwse ontdekkingsreiziger door Afrika
trekken, maar zijn mobieltje en zijn Lonely Planet gooit hij
niet weg. Ik wil geen nep-avonturier zijn, schrijft hij, geen
slachtoffer van een reisgids die me naar dezelfde plaats en hetzelfde
monument loodst.
Hij kan genieten van de
Afrikaanse vrolijkheid, maar tegelijkertijd haat hij de
rondslingerende rotzooi en de onverzorgdheid en triestheid van
smerige hotels. Met heerlijke zelfspot en een behoorlijke dosis
ironie beschrijft hij zijn reisavonturen. Tussen de belevenissen door
mag hij ook graag citeren uit de reisverhalen van beroemde
voorgangers als Evelyn Waugh en Gustave Flaubert.
Als de rotzooi, de
opdringerige bedelaars, de vrolijke oplichters en nepgidsen hem te
veel worden, kan hij dagen lang onderduiken in chique dure hotels.
Daar ontmoet hij dan, als uitlopers van de westerse beschaving,
horden ontwikkelingswerkers, onderzoekers, zakenlieden en diplomaten.
Pepijn weet dat hij
ooit weer terug moet naar de Nederlandse wereld van vaste
arbeidsovereenkomsten, pensioenregelingen en sociale zekerheid, maar
zijn hart trekt naar de onrust van het reizen. Ergens naar toe gaan,
zo schrijft hij, onderweg zijn, reizen van A naar B, is toch altijd
beter dan niet onderweg zijn. Zijn reis eindigt op het moment dat hij
ernstig ziek wordt. Koortsig en verzwakt schuifelt hij het kantoor
van een vliegtuigmaatschappij binnen en koopt een ticket naar huis. De laatste zin van zijn
boek luidt: 'Ik geef me gewonnen'.
Pepijn heeft een
meeslepend reisverhaal geschreven. Zonder honger, armoede en
burgeroorlog te verdoezelen laat hij de lezer meedenken en meereizen
in een Afrikaanse werkelijkheid die door de media zelden vernoemd
wordt. Tegelijkertijd is zijn verhaal het verhaal van een man die
verliefd is op het warme chaotische en soms onnavolgbare Afrika, maar
uiteindelijk met zijn verstand kiest voor de koele overzichtelijkheid
en rechtszekerheid van de westerse beschaving. Het is een emotionele
tweestrijd die voor veel nieuwsgierige mensen herkenbaar zal zijn.
titel Wat hebben we weer genoten
auteur Pepijn Vloemans
uitgever Querido
uitgave paperback, 216 pgs
isbn 978 90 214 4260 0
prijs € 19.95
-
Deel dit artikel op
FB
en Twitter.
●
Meer
achtergrond 2012
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Groeneveld - November 27, 2012 - 06:34 pm ....
niet allen in de Hoorn van Afrika - Kaffrika op zijn plams nederlands
heeft het navolgende de ironische titel : Wat hebben we weer genoten. ....
....
Besnijdenis vrouwen voor het eerst veroordeeld in resolutie VN ....
27-11-12 05:20 uur - Bron: hln.be ....
Tijdens een geruchtmakende rechtszaak in Frankrijk, in 1999, wordt een vrouw de rechtbank binnengeleid die wordt verdacht van de besnijdenis van 48 jonge meisjes. © EPA ....
De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft voor het eerst een resolutie goedgekeurd die genitale verminking van vrouwen veroordeelt. Meer dan 110 landen schaarden zich maandag achter de tekst, die aan de VN-lidstaten vraagt 'strafmaatregelen aan te vullen met educatieve en informatieve activiteiten'. Genitale verminking - of vrouwenbesnijdenis - is al verboden in een twintigtal landen in Afrika en in Europa, en ook in de Verenigde Staten en Canada. Het is de eerste keer dat de VN in een resolutie een veroordeling uitspreekt. 'Krachtig instrument' .... De Italiaanse VN-ambassadeur Cesare Ragaglini spreekt van een'zeer krachtig instrument' om in te gaan tegen landen die niet geneigd lijken om de praktijk te verbieden. 'We zullen kosten noch moeite sparen om ons doel te bereiken, namelijk het doen verdwijnen van de genitale verminking van vrouwen in één generatie tijd', aldus Ragaglini, een van de initiatiefnemers van de resolutie. Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie zijn wereldwijd 100 tot 140 miljoen meisjes en vrouwen besneden. Wegens de migratie doet de praktijk zich steeds vaker voor in de westerse landen.
(Bewerkt : lees copy and paste door: Redactie Het Parool)
....
333 - November 27, 2012 - 02:10 pm 33333333333333
Home
.
.
|