24 november 2012
Volgens een studie van het Duitse
Potsdam Klimaatinstituut vormen de gevolgen van de opwarming van de
aarde met 4 graden Celsius een bedreiging voor de hele wereld. Om die
bedreiging het hoofd te bieden zal de opwarming onder de 2 graden
Celsius gehouden moeten worden. De vraag of die mondiale doelstelling
in mondiaal beleid is om te zetten, is gelukkig bevestigend te
beantwoorden. Daarbij denk ik echter niet aan de agressieve aanpak,
de miljarden verslindende ombuigingsoperatie, die president Jim
Yong-Kim van de Wereldbank voorstaat.
Niet dáárin ligt het
antwoord op de dreigende mondiale klimaatrampen, maar in de
aanpassing van 'ons denken' over de mondialiserende geest van 'onze
tijd'. De tijdgeest die het links-rechts denken overstijgt en
daarnaast niet te kapitaliseren is. Deze wereldomvattende aanpassing
van beleidsgrondslag moet gerealiseerd kunnen worden via een algemene
VN-conferentie ter vervanging van het dictatoriale parlementaire (wie
regeert dicteert) en monetaire (wie betaalt bepaalt) denken, door het
denken dat draait om het belang van het algemeen, vrede, waar de VN
voor staat. De vervanging die automatisch de weg vrijmaakt voor de
creatie van een duurzaam mondiaal beleid onder VN-vlag. Daarvoor zal
onze volkerenorganisatie wel eerst omgebouwd moeten worden van een
organisatie van regeringen waarin de VS de scepter zwaait, tot een
mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden.
Artikel 109 van het VN-Handvest opent
hiertoe uitdrukkelijk de mogelijkheid, doordat het spreekt over een
algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het
Handvest. Als VN-lid kan elke regering daartoe het initiatief nemen.
Haar aanzien en geloofwaardigheid, zowel in eigen land als ver
daarbuiten, zal dat zonder meer ten goede komen. Tenminste bij
diegenen die kiezen voor principes in plaats van voor macht en geld,
ofwel het algemeen of lange termijn belang laten prevaleren boven
partijpolitieke en economische korte termijn belangen.
Wat die broodnodige ombouw betreft moet
vooral worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale
(vetorecht) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van
zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de
internationale vrede en veiligheid - naar de Algemene Vergadering.
Deze kan zich daardoor ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal
praatcollege tot een gezaghebbend wereldforum.
Een groep wereldburgers uit alle
windstreken die niet alleen de gedachte koestert over onze aarde als
een levend organisme, een moeder aarde, maar die gedachte ook
aannemelijk weten te maken. En wel zodanig dat daar wereldwijd geloof
aan wordt gehecht, zonder dat afbreuk wordt gedaan aan welke levens-
en/of wereldbeschouwing dan ook. Een organisch geloof dat ons ervan
bewust maakt dat wij, als wereldbevolking, met elkaar
verantwoordelijk zijn voor de instandhouding van die organische
eenheid, of levende totaliteit, waar wijzelf ook een integrerend
deeltje van zijn. Voor het waarmaken van die gezamenlijke
verantwoordelijkheid is de hervorming van de VN, zoals boven
aangegeven, een eerste vereiste.
Vanzelfsprekend zal die hervorming niet
zonder slag of stoot zijn beslag krijgen, gezien de politieke en
financieel-economische belangen die doorbroken moeten worden, en de
onzekerheden en angsten die dat met zich mee zal brengen op het
persoonlijke vlak. Dat neemt echter niet weg dat zonder die
broodnodige geestelijke (!) doorbraak wij nooit in staat zullen zijn
de brug te slaan tussen de verdeelde samenleving van vandaag en de
verenigde van morgen, waar alom naar wordt uitgekeken. De
vredelievende mondiale samenleving waar de VN symbool voor staat en
neerkomt op de ware eenheid in verscheidenheid. De wereld die op
organische wijze functioneert, dus waarin zowel het links-rechts
denken dat de waarheid geweld aandoet als het gekunstelde
financieel-economische gedachtegoed heeft afgedaan.
Ik ben er mij goed van bewust dat dit
illusoir klinkt in het licht van EU-begrotingstop, The Battle of
the Budget, die momenteel in Brussel gehouden wordt. Onze
Europese regeringsleiders ontgaat het helaas dat onze tijd niet
vraagt om een uitzichtloze Battle of the Budget maar om een
hoopgevende Battle of UN-Reform. De hervormingsoorlog waar in
het bijzonder ons nageslacht, toch onze eerste zorg, de vruchten van
plukken zal, zowel letterlijk als figuurlijk. Vruchten die hen niet
zomaar in de schoot geworpen zullen worden, maar waaraan een ieder
een bijdrage zal moeten leveren naar vermogen, dus op eigen wijze. De
democratie in optima forma waarin ieder mens telt en meedoet, dus
iedereen serieus wordt genomen en niet alleen de happy few.
Wouter ter Heide
- Deel deze column
op
FB
en Twitter.
●
Meer
Zeepkist 2012
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Groeneveld - November 25, 2012 - 12:29 am ....
the happy few in 1940 - 1945 :
lees navolgend er maar op na :
http://en.wikipedia.org/wiki/Albrecht_Haushofer
....
Home
.
.
|