HOME       OPROEPEN      ARCHIEF       CONTACT      LINKS               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Searching for Sugar Man  

 

  Muziekdocumentaires die boeien en irriteren
 

23 november 2012

Finland en de accordeon, dan denkt men onmiddellijk aan de melancholische Finse tangomuziek. Nee, daar gaat Soundbreaker van regisseur Kimmo Koskela niet over, wél over de Finse muzikant Kimmo Pohjonen, een zogenoemde avant-garde power accordeonist. Hij heeft een mengvorm gevonden tussen rock, jazz, folk en klassieke muziek.

Pohjonen is een atletische man met hanenkam en geitensik. Hij uit zich vooral in gezwollen taal met een hoog new age gehalte. Hij haat de accordeon omdat hij het edele instrument op jonge leeftijd leerde bespelen om zijn vader te behagen. Treffend en voorspelbaar is het wanneer hij het instrument in de documentaire aan gruzelementen hakt.

Dat moet een enorme ontlading voor Pohjonen zijn geweest. De muzikant heeft zijn instrument volgestopt met allerlei elektronica. In feite gebruikt hij het muziekinstrument als een soort elektronisch orgel, met als doel zijn eigen geluid te creëren, de grenzen van het instrument op te zoeken.



Soundbreaker


Door kennis te maken met de lokale muziek van Tanzania vond hij zijn roeping. De filmploeg ondernam dan ook met Pohjonen een nostalgische reis door het land. Soundbreaker gaat soms in gestileerd zwart-wit over, waarbij onder meer de favoriete bezigheid van Pohjonen, ijsduiken, getoond wordt. Pojhonen werkt met de absolute top op muzikaal gebied, zoals het Kronos Quartet en briljante gitaristen en drummers. Op een Engelse boerderij verfijnt hij zijn 'sound' met behulp van landbouwmachines.

Zijn muziek is werkelijk oorverdovend, mist elke vorm van subtiliteit. Soundbreaker zal voor menigeen dan ook een ongelooflijk irritante documentaire zijn. Wat vooral steekt en schuurt is de artistieke pretentie en het narcisme van Pohjonen. Vermeld moet worden dat regisseur Koskela tien jaar bezig is geweest met het portretteren van de muzikant, het is dus zeker een werk van liefde. Daar moet men respect voor hebben, maar voor de niet-fan is het resultaat een ware kwelling.

Searching for Sugar Man van regisseur Malik Bendjelloul daarentegen is wél een fraaie muziekdocumentaire. De naam van de betreffende muzikant, Rodriguez, zal geen bellen doen rinkelen. Begin jaren '70 maakte hij twee albums in zijn woonplaats Detroit, daarna verdween hij in de vergetelheid. Zijn liedjes hebben een opvallende wrange maatschappijkritische lading en zijn sound is uniek. Rodriguez had een topster moeten worden.



Searching for Sugar Man


Een muziekjournalist ging op onderzoek uit naar deze geniale muzikant. Hij belandde in Zuid-Afrika waar de muziek van Rodriguez uiterst populair was in de jaren '80 en '90, en nog steeds leeft daar de mythe onverminderd voort. De muziek van Rodriguez gaf stem aan de jonge generatie die protesteerde tegen het apartheidsregime. De documentaire is bijna een thriller met een reeks daverende verassingen. Te bijzonder om in dit bestek te verklappen.

Searching for Sugar Man is meer dan zomaar een portret van een muzikant. Het is een briljante verkenning van het ongrijpbare fenomeen dat als 'beroemd worden' omschreven staat. Vandaag de dag is Rodriguez nog steeds een onbekend fenomeen in zijn geboorteland. Hopelijk zal hij ooit furore maken, nu moeten we het voornamelijk doen met deze prachtige ode aan een vergeten genie.

Ulrik van Tongeren


Soundbreaker is te zien op zaterdag 24 november om 22.00 uur in Munt 13. Searching for Sugarman is te zien op zaterdag 24 november om 18.30 uur in Tuschinski 1. Raadpleeg voor het volledige IDFA-programma de website.

 

- Deel deze filmrecensie op FB en Twitter.


Meer filmrecensies uit 2012

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Hana - November 26, 2012 - 01:43 am
klinkt interessant




Home


 

.

.