HOME       OPROEPEN      ARCHIEF       CONTACT      LINKS               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Oorlog en voetbalspel
 

19 november 2012

The King - Jari Litmanen van de Finse regisseur Arto Koskinen is een portret van de immens populaire voetballer uit Finland. Litmanen vierde zijn grootste triomfen tijdens zijn zevenjarig verblijf bij Ajax midden jaren '90. Dat is slechts onderdeel van 's mans lange loopbaan die nog niet af is, want hij is op 41-jarige leeftijd nog steeds als voetballer actief in zijn vaderland. Er is alvast een standbeeld voor hem opgericht voor het stadion van Reipas Lahti, de club in Finland waar hij debuteerde.

In feite is The King een doorsnee documentaire over een voetballer. Toch is het een nauwgezette opsomming van de hoogte- en dieptepunten van het leven van Litmanen als sportman. Vanuit Finland naar Ajax, dan achtereenvolgens Barcelona, Liverpool, om weer even terug te keren naar Ajax (2002-2004). Daarna onder meer nog spelend voor de Duitse club Hanza Rostock, Malmö en FC Lahti en HJK Helsinki. Litmanen is een ware voetbalnomade.



The King - Jari Litmanen


Hongerig naar nieuwe uitdagingen als voetballer, dat tekent zijn missie. Zijn professionele instelling wordt alom geroemd. Hij speelde met een aantal van de grootste voetballers. Zijn blessuregevoeligheid, waarmee hij zich de bijnaam 'Man van Glas' verwierf, was daarbij een grote spelbreker. Opvallend feit is dat Litmanen bij zijn eerste periode bij Ajax continu met pijnstillers moest spelen. Een zwakke enkel opgelopen als 13-jarige junior heeft hem langdurig gekweld.

Eigenlijk had hij midden jaren '90 aan zijn enkel geopereerd moeten worden. Dat laat zien hoe hard het leven van een profvoetballer is, ondanks blessures en pijn altijd door moeten spelen. Het blessureleed heeft Litmanen niet tegenhouden om een indrukwekkende palmares bijeen te spelen; de lijst van kampioenschappen en cups is lang. Hij speelde 137 interlands voor Finland, in 2010 stopte hij als international. Litmanen kennende mag niet uitgesloten worden dat hij terugkeert in de Finse nationale ploeg.

Het is een open deur om te stellen dat de documentaire het mysterie Litmanen niet weet te ontrafelen. Hij staat bekend als introvert en zwijgzaam, schermt zijn privéleven af. Aan het eind van de documentaire komen zijn echtgenote en twee zoontjes even in beeld wat verrassend genoemd kan worden. Dat dromerige en mysterieuze van Litmanen maken de voetballer zo intrigerend. Misschien is hij juist daarom zo populair. The King bevat veel fragmenten van zijn fenomenale acties en doelpunten. Op het voetbalveld toonde hij zijn klasse.

De Nederlandse première in een bomvol Tuschinski, in aanwezigheid van Litmanen zelf, was memorabel en ontroerend. Tijdens het nagesprek met presentator Frits Barend en oud-Ajacied Ronald de Boer bleek dat Litmanen wel degelijk over een gevoel van humor beschikt. Een terugkeer naar Ajax als trainer is niet uitgesloten, als speler is het niveau voor hem inmiddels te hoog. The King is geen grootse documentaire geworden, wel verplichte kost voor Litmanen-fans, en een mooie ode aan een groot voetballer en innemend mens.



My Afghanistan – Life in the Forbidden Zone


My Afghanistan – Life in the Forbidden Zone
van Nagieb Khaja, journalist en Deen van Afghaanse afkomst, is een portret van gewone Afghanen. Of beter gezegd: een indrukwekkend zelfportret. Want Khaja liet de Afghanen zichzelf filmen met een groot aantal goedkope mobiele telefoons. Op die manier komt hun dagelijkse leven aan bod, waarbij de dreiging van geweld een dominante rol speelt.

Als de schoten en ontploffingen dichtbij komen, schuilen ze gelaten, maar ook met angst. Aangrijpend is het wanneer een groepje kleine kinderen in beeld komt. Hun gelaatsuitdrukkingen vertonen een mengeling van flinkheid en angst. Ze wonen en leven in het spervuur tussen de Taliban en de Amerikanen, met daartussen het Afghaanse leger.

De opnames van de Afghanen zijn schokkerig en spontaan. Ze tonen de dagelijkse realiteit; ze proberen nog wat van hun leven te maken. Gelukkig komen er vrolijke momenten aan bod. Normaal gesproken worden in het Westen uitsluitend beelden van westerse media vertoond, meestal over wat westerse militairen ervaren. Omdat het hier ervaringen van Afghanen betreft, komt dat extra hard aan. Het is een onvergetelijke registratie van hun moed en onverzettelijkheid.

Ulrik van Tongeren


The King – Litmanen is nog te zien op 24 november om 20.30 uur in Tuschinski 1 en zondag 25 november om 16.00 uur in Tuschinski 5. My Afghanistan – Life in the Forbidden Zone is te zien 19 november om 20.00 uur in Munt 10, 22 november om 11.15 uur in Tuschinski 4 en 23 november om 22.15 uur in Munt 9. Raadpleeg voor het volledige IDFA-programma de website.


- Deel deze filmrecensie op FB en Twitter.


Meer filmrecensies uit 2012

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:



Home


 

.

.