30 augustus 2012

Zwarte komedie en uitzinnige satire over de grenzeloze stupiditeit van de televisie in de Verenigde Staten. Regisseur Bobcat Goldthwait gaat ver in het uiten van zijn ongenoegen over de bedroevende staat van de Amerikaanse samenleving.

Frank (Joel Murray) is een eenzame veertiger die gekweld wordt door migraine, zijn luidruchtige buren en het stompzinnige aanbod op televisie. Hij is het zat. Nadat hij zijn baan kwijt is geraakt verneemt hij nog dezelfde dag dat hij kanker heeft die niet te bestrijden valt. Frank gaat op pad om iets aan dit schreeuwende onrecht te doen. Hij schiet de mensen dood die hem irriteren in plaats van zelfmoord te plegen, hetgeen hij van plan was.

God Bless America is meer geworden dan een simpele wraakfantasie. Ondanks al het geweld heeft de film een aandoenlijke kant, en is bovendien uiterst grappig. Het is een vlijmscherpe ontleding van de ondergang van de hedendaagse Amerikaanse samenleving, waarin mensen tot alles bereid zijn om maar bekend te worden. Volgens het beeld dat de televisie schept lijkt het land geregeerd te worden door extreem-rechtse figuren, religieuze fanaten en de pathetische zielenpoten die beroemd willen worden.

Bobcat Goldthwait is acteur, regisseur en standup-komediant. Met name in de jaren '80 speelde hij rollen in populaire komedies als The Police Academy films. Zijn humor had toen al subversieve kanten. Met zijn vier speelfilms en een televisiefilm heeft hij zich een plaats veroverd als zijnde een van de meest provocerende regisseurs van de Amerikaanse cinema. Goldthwait maakt ongemakkelijke films vol gitzwarte humor. Met elke film die hij maakt gaat hij iets verder met het verleggen van grenzen.

God Bless America (2011) bevat een scene over een schietpartij in een bioscoop, hetgeen nu extra relevant is vanwege de schietpartij in Aurora eind juli, tijdens de première van de nieuwste Batman-film. Frank is het zat dat om hem heen in de bioscoopzaal mensen constant zitten te kletsen en te bellen. Hij schiet ze vrijwel allemaal dood, een tamelijk rigoureuze oplossing voor deze reële vorm van overlast in de bioscoop. Er zitten nog veel meer voorbeelden van het grenzeloze egoïsme en de domme lompheid van de hedendaagse Amerikaanse burger in de film verwerkt.

Naast zijn gewelddadige uitspattingen verlangt Frank naar fatsoen en compassie. In een aantal briljant geschreven monologen analyseert hij wat er mis met de Amerikaanse samenleving. Goldthwait is als regisseur op zijn sterkst in het verbale geweld. De film is in zijn geheel onevenwichtig, de plot is niet erg sterk. Na een briljant eerste half uur wisselen rake scènes zich af met mindere. Toch treft de genadeloze humor meestal het beoogde doel.

De film is opgezet als een road movie. Onderweg treft Frank een maatje, schoolmeisje Roxie (Tara Lynne Barr). Met haar vervolgt hij zijn weg. Het koppel deelt een afkeer van de weerzinwekkende kanten van de Amerikaanse samenleving, een soort platonische Bonny en Clyde. Hun woede-uitbarstingen vormen het hoogtepunt van de film.

Het hoge realiteitsgehalte van God Bless America levert een ongemakkelijke kijkervaring op. Iedereen kent ze wel, de talentenshows op tv waarin mensen zich laten vernederen om beroemd te worden. Goldthwait ziet dit spektakel als een voorname reden waarom de Amerikaanse samenleving aan het verzieken is. Hij heeft zijn scherpe kijk op deze shows tamelijk onvergetelijk vormgegeven en houdt ons een spiegel voor: als kijker maak je onderdeel uit van het probleem.

Ulrik van Tongeren

God Bless America (Dutch Film Works, 2011), nu in de bioscopen.

- Deel deze filmrecensie op FB en Twitter.



● Meer filmrecensies uit 2012

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Groeneveld - August 31, 2012 - 05:37 am
of omwille van veiligheidsredenen inzake - clandestiene - drugs en vrouwen en wapen handel in amsterdam ....

Groeneveld - August 31, 2012 - 05:35 am
dutch film works .. gehuisvestigdt in friesland ? ....

Home