Het
hoofdstuk Fear Falls Burning
is met de uitgave van twee 10 inches en een oorverdovend
concert al geruime tijd afgesloten voor Dirk Serries. Hij begon
Fear Falls
Burning in 2004 als opvolger van vidnaObmana, zijn vorige
artiestennaam. De electronica en toetsen hebben plaats gemaakt
voor zes snaren, een gitaar, talloze vervormers en een gitaarversterker.
Vele
uitgaven volgden, al dan niet in samenwerking met muzikanten zoals
Nadja, Birchville Cat Motel, Theo Travis en Bass Communion. De
muziek evolueerde van rauw, traag en overweldigend naar meer ingetogen
en minimalistischer, waarmee de grondtonen voor het nieuwe project
'microphonics'
zijn gelegd. Hiermee gaat Serries op zoek naar het minimalisme
in muziek en geluid.
Het
afsluitende album Disorder of Roots is verre van minimalistisch.
Met ondersteuning van Tim Bertilsson op drums, Frank Kimenai op
bas en zanger Michiel Eikenaar trakteert Serries ons op vier nummers.
Het album begint zoals we gewend zijn, met langzaam opbouwende
herhalende gitaarpartijen, die abrupt overgaan in stuwende drumspatronen
en aanzwellende bas-lagen.
In
het tweede nummer 'Virtue Of The Vicious' zorgen de trage drums,
ondersteunende bas-loop en stilte, met daarover heen een zoekende
gitaarmelodie en drones, voor een meeslepende melancholische sfeer.
In het derde nummer wordt dit concept voortgezet, maar is de toon
luchtiger, voorzover je bij deze muziek van luchtigheid kan spreken.
Het
sluitstuk 'I Provoke Disorder' is echter zo donker als de nacht.
De traagheid en donkere akkoordpartijen nemen de luisteraar mee
naar de diepste krochten van de ziel. Wanneer Eikenaar zijn grunts
laat horen, belandt het nummer op een onheilspellend vlak. De
zwaarte en duisternis nemen alles over en eindigen in een langzame
stroom van doorgaande drones, pulserende drums en bas-tonen. Zwarte
zware tonen overheersen en vormen een indrukwekkende afsluiting
van een mooie periode, waarbij de basis is gelegd voor de zoektocht
naar de puurheid van geluid.
Naast
deze uitgave op het label Tonefloat
vond in juni het afsluitende concert in Paradox te Tilburg plaats.
Met minimaal licht en rookgordijnen werd de donkere sfeer van
het album Disorder of Roots dunnetjes overgedaan. Het fysieke
herhalende element kwam volledig tot zijn recht door de repeterende
bewegingen van de ritmesectie, waarbij Serries aan de zijlijn,
maar in contact met zijn medespelers, zorgde voor een zowel open
als steeds meer gesloten sfeer met zijn almaar zoekende en glijdende
tonen. Zijn overweldigende stem en imposante verschijning maakten
de apotheose compleet. Alles wat gezegd moet worden binnen dit
muzikale concept was daarmee gezegd.