Zolang er liefde is, is er hoop. Lotus is een kleine en breekbare film over eenzaamheid en de hoop op liefde. Een verademing tussen al het geschreeuw van de huidige Nederlandse film.

Een mozaïekfilm over eenzaamheid, liefde en vriendschap in de grote stad klinkt niet meteen aanlokkelijk. Het is inmiddels een afgekloven manier van filmmaken: het heen en weer springen tussen de verschillende verhaallijnen. Deze vertelwijze heeft een aantal meesterwerken opgeleverd zoals Short Cuts van Robert Altman, maar ook vele mislukte pogingen.

Pascale Simons heeft met haar eerste lange speelfilm allerlei verhaaltjes aan elkaar gekoppeld. Samen met scenarioschrijver Philip Delmaar heeft zij een complex verhaal bedacht. Rotterdam is dan een geslaagde keuze als het toneel voor een dergelijke vertelling. Een stad die dynamisch en energiek is, maar evengoed een vervreemdend effect heeft; de mensen leven al snel langs elkaar heen.

Het aantal personages en de daaraan gekoppelde verhaallijnen maken in eerste instantie een beetje rommelige indruk. Gaandeweg raakt de kijker vertrouwd met de personages. Dat komt omdat de rollen door een groot aantal bekende acteurs worden ingevuld. Simons heeft een imponerende cast bij elkaar weten te krijgen.

De personages worstelen met het leven, hunkeren naar bevrijding uit hun keurslijf. Een dochter die haar moeder helpt bij euthanasie, een atleet die in een invalidenwagen is beland, een brave vader met een dubbelleven en een uit elkaar gegroeid echtpaar met een autistische zoon.

Lotus is gelukkig geen loodzwaar traktaat over vervreemding in de grote stad geworden. Het is een indrukwekkende opeenstapeling van menselijke ellende. Probeer daar maar eens een verhaal met hoop van te maken. Toch zijn de makers erin geslaagd om tussen al dat drama door luchtige momenten te verwerken. Een lach en een traan, maar meestal werkt het.

De schematische aanpak van deze mozaïekvertelling is net geen struikelblok gebleken. Soms zitten er geforceerde effecten in die het vloeiend van elkaar overgaan van de verschillende verhaallijnen in de weg zitten. Desondanks is Lotus een onderhoudende en ontroerende film.

Dat komt vooral door het ijzersterke acteerwerk. Een van de opvallendste acteurs is Chris Zegers, vleugellam en wanhopig met zijn atletische lichaam in een invalidewagen gevangen. Hij heeft een vriendschap met een hoogzwangere jonge vrouw, prachtig ingehouden geacteerd door Georgina Verbaan. Jack Wouterse zet een mooie rol neer als vader van een autistische zoon. Joris Smit als de autistische zoon is griezelig overtuigend.

Ulrik van Tongeren

Lotus (BFD Film Distributors), nu in de bioscopen.

● Meer filmrecensies

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Home