Filmblik 20 augustus 2011

In de schaduw van het uitgebreide India-programma tijdens het World Cinema waren er meer interessante films te zien, zoals een aantal sterke Latijnse-Amerikaanse films. Deze zijn de komende weken ook lokaal te aanschouwen.

Uit Columbia komt Porfirio van regisseur Alejandro Landes. Het handelt over een zwaar invalide man die gevangen in zijn zware lichaam probeert te overleven. Hoofdpersoon Porfirio werd in 2005 beroemd door een poging tot vliegtuigkaping in Bogotá. In de film speelt Porfirio zichzelf.

Over die kaping zelf gaat de rolprent niet, wél over de aanloop. Porfirio werd slachtoffer van een verdwaalde politiekogel. Jarenlang procedeerde hij tegen de Columbiaanse staat. Getoond wordt het deprimerende bestaan van de man in zijn kleine woning, als een gewond roofdier zint hij op wraak. Een minimalistische vertelstijl waarin niets wordt uitgelegd, zorgt ervoor dat de kijker bij de les moet blijven.

Het is een sober, tot de essentie teruggebracht drama over een wanhopige man. Regisseur Landes heeft er een visueel ijzersterk drama van gemaakt. In prachtig gecomponeerde shots heeft hij de beklemming van het gevangen zitten in een onmachtig lichaam treffend kenbaar gemaakt.

Las Acacias van de Argentijnse regisseur Pablo Giorgelli is eveneens een drama dat met weinig middelen is gemaakt, en toch een enorme zeggingskracht heeft. Het is een roadmovie over een vrachtwagenchauffeur die op zijn routinetocht van Paraguay naar het Argentijnse Buenos Aires een liftende vrouw met baby meeneemt. Gedurende de 1500 km durende reis groeien de chauffeur en de vrouw langzaam naar elkaar toe. Dat gebeurt met tergend weinig woorden.

Toch is het een spannende kijkervaring geworden, omdat het laat zien hoe twee eenzame mensen elkaar weten te vinden. De jonge baby werkt als de verbindende schakel. De vertelling heeft een open einde. Wanneer de chauffeur na het afzetten van de vrouw weer alleen op weg gaat, is er desondanks toch wat veranderd. Beiden hebben ervaren dat mensen elkaar nodig hebben, en dat er op elk moment een nieuwe weg ingeslagen kan worden.

De Braziliaanse regisseur Gustavo Pizzi heeft samen met zijn vrouw Karine Teles met Riscado een verrassend docudrama over het harde bestaan van een actrice gemaakt. Teles speelt in haar filmdebuut Bianca, een getalenteerde actrice die allerlei vernederende optredens moet geven om te overleven. Ter promotie van allerlei producten en diensten moet ze zich uitdossen als een filmdiva. Met een liedje en een dansje doet ze dat als de ware professional. Hilarisch en pijnlijk tegelijkertijd zijn deze scènes.

Onverwacht krijgt Bianca een rol in een internationale filmproductie. Is dit haar kans om het te gaan maken? Of wordt haar droom aan diggelen geslagen, is de grote vraag. Riscado lijkt bedrieglijk op een documentaire, nochtans is het geheel fictief. Allerlei ervaringen van actrices werden in het scenario verwerkt. De authenticiteit van het harde leven als actrice is raak getroffen.

Vreemd dat er allerlei Hollywood versies van het acteursleven zijn verfilmd, met veel glitter en glamour. Realistische verbeeldingen van dit onderwerp zijn er vrijwel niet. Riscado toont met nadruk de schaduwkanten van het leven als actrice. Hat heeft een boeiende film opgeleverd, en een prachtige vertolking van Karine Teles als Bianca.

Ulrik van Tongeren

Porfirio won de juryprijs. Riscado kreeg een speciale vermelding van de jury. De Iraanse film A Separation won de publieksprijs.

Porfirio te zien: Filmhuis Den Haag op zaterdag 20 augustus en Lantaren/Venster Rotterdam op woensdag 31 augustus.

Las Acacias is niet te zien tijdens World Cinema On Tour.

Riscado te zien: Filmhuis Den Haag op zondag 21 augustus. Focus Arnhem op woensdag 7 september, Lumiere Maastricht op vrijdag 2 september, Lux Nijmegen op zondag 11 september en ForumImages Groningen op dinsdag 13 september.

● Meer filmrecensies

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Home