Acteur,
regisseur en politiek activist Robert Redford heeft een historisch
drama gemaakt over de nasleep van de moord op de Amerikaanse president
Abraham Lincoln in 1865. Het is een statig rechtbankdrama geworden
met een stel uitstekende acteurs in de voornaamste rollen.
De Noordelijke en Zuidelijke Staten waren van 1861 tot 1865 in
oorlog. De Amerikaanse Burgeroorlog verdeelde de natie, slavernij
was een belangrijk thema. Een paar dagen na beëindiging van
de oorlog werd president Lincoln in een theater in Washington
vermoord door John Wilkes Booth. Booth wist tijdelijk te ontkomen,
maar zijn mede-samenzweerders werden opgepakt en berecht door
een militair tribunaal. De pensionhoudster Mary Surratt, die Booth
en zijn kornuiten huisvestte, werd ook berecht en ter dood veroordeeld.
Naar alle waarschijnlijkheid was de vrouw onschuldig.
De
film doet in ieder geval een poging om te laten zien hoe met deze
berechtiging de Amerikaanse grondwet en diverse andere wetten
overtreden werden. Het was een tijd van politieke chaos en onzekerheid,
er móest een daad gesteld worden door de Amerikaanse regering.
Voor de goede verstaander kunnen er parallellen getrokken worden
met wat er in 1865 gebeurde en wat de regering Bush na 11 september
2001 deed. De film als een metafoor voor de schending van de burgerrechten,
een schending die van alle tijden lijkt te zijn.

Dergelijke
gedachten maken de film niet meteen boeiend en pakkend. Regisseur
Redford heeft van The Conspirator een soort geschiedenisles
voor volwassenen gemaakt. In een bedaagd tempo worden de personages
en hun motieven voorgesteld. Oorlogsheld en advocaat Frederick
Aicken (James McAvoy) krijgt de verdediging van pensionhoudster
Surratt toegewezen.
Robin
Wright, die de vrouw speelt, acteert uitstekend. Desalniettemin
blijft dit intrigerende historische personage jammer genoeg een
schimmig figuur. Een uitgelezen gezelschap van karakteracteurs
vullen de rollen van politici en militairen in. Vooral Kevin Kline,
Danny Huston, Tom Wilkinson en Colm Meaney vallen op en zorgen
er met verve voor dat de geschiedenisles niet te dor wordt.
Op
de een of andere manier werkt de film niet als metaforische afrekening
met politieke wandaden uit heden en verleden. Het is een eerlijk
en solide drama, zonder ooit werkelijk pakkend of spannend te
worden. Robert Redford (1936) heeft altijd een progressieve agenda
gehad. Vooral in de jaren '70 wist hij als acteur zijn bevlogenheid
te uiten met een aantal politiek getinte films als The Candidate
en All the Presidents Man. Als regisseur heeft hij nooit
zulke hoge toppen gehaald. Zijn beste film als regisseur tot nu
toe is nog steeds Quiz Show (1994).

Toch
opmerkelijk dat hij een dergelijk historisch drama kon regisseren,
met gebruik makend van een beperkt budget. Het is een film die
bewondering oproept door de rechtlijnige wijze waarop Redford
het geheel gestalte heeft gegeven. Dergelijk serieus drama is
iets van lang vervlogen tijden. Tegelijkertijd zit die rechtlijnigheid
een sprankelende vertelwijze hinderlijk in de weg.
The
Conspirator zwelgt in de eigen waarheidsgetrouwheid. Alleszins
gebaseerd op historische feiten wordt het gebodene zeer bedaagd,
soms zelfs saai, verbeeld. Een wijze van vertellen die het uiterste
van de kijker verlangt wat betreft bij de les blijven. Het is
aan het kaliber van de acteurs te danken dat het desondanks een
interessant drama geworden is.
Ulrik
van Tongeren
The Conspirator (Benelux Film Distributors), vanaf 4 augustus
in de bioscopen.
●
Meer
filmrecensies
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Home
.
.
|