1 Ravage 4 januari 2011, Print  
 

 


Eerdere muziekrecensies :

02-08-11
TheeAnnoying
28-06-11
Stromend geluid
08-06-11
Donkere gefilterde realiteit
24-05-11
Raaskallen
11-05-11
Terug in de tijd
17-04-11
Titels ter verwarring ende vermaeck
29-03-11
Pure filter
18-03-11
Liefde voor subtiel geluid
09-03-11
Liedjes om bij weg te dromen
22-02-11
Conceptueel Gevoel
16-02-11
Spaanse ongehoorzaamheid
01-02-11
Stilte na de storm
29-01-11
Weirde Noise?
13-01-11
Kan het nog gekker?
04-01-11
Moorden om te creëren?
16-12-10
Ultieme mix
07-12-10
Gesloten Ruimte
03-12-10
Gelaagde introspectie
11-11-10
Een eigen wereld
26-10-10
Musi-diversiteit
12-10-10
Vrolijke noten kraken
28-09-10
Korte droommomenten
14-09-10
Wrong speed
31-08-10
Zorgvuldig Experiment
18-08-10
Kritische geluidsschilderijen
04-08-10
Noorderlijke drones
16-07-10
Drie maal is scheepsrecht?
09-07-10
Sweet dreams versus dreams less sweet
30-06-10
Beeldende geluiden
18-06-10
Doe meer met minder
12-06-10
Grijze noise
28-05-10
Op geheel eigen wijze
19-05-10
Paper and Plastic
03-05-10
Vrije geluiden
25-04-10
Press the eject and give me the tape...
17-04-10
Pure muziek
05-04-10
Handmade Man
31-03-10
Nadja
26-03-10
De stem die niet verstomt
22-03-10
Krakende vinylgeluiden
16-03-10
Herbeleef de tijd
09-03-10
Dirk Serries ontwikkelt zich langzaam
04-03-10
Zilveren jubileum en nog steeds niet kapot

 


Een conceptueel album, zo wordt Kill Wasabi genoemd van de in Berlijn woonachtige Japanse muzikante Manami N. Dat klinkt in mijn oren meestal onheilspellend, omdat de muziek vaak omgeven wordt door tal van ideeën en betekenissen, die weer moeilijk te herleiden zijn in de muziek.

En inderdaad in de begeleidende tekst verhaalt Manami wat haar inspiratiebronnen zijn geweest om dit album samen te stellen. Gelukkig is dit allemaal terug te horen in de muziek waardoor deze een extra dimensie krijgt die past binnen het concept.

Manami N (Manami Nagahari) werkte eerst in een kantoor in haar geboorteplaats Niigata. Daarna verhuisde zijn naar Tokio en onder invloed van de creativiteit van deze stad begon zij als muzikant en speelde in verschillende bands als lead-zangeres of in een koor. Eind jaren '90 startte zij met het maken van computermuziek en begon met Kenji Yamazaki de band Kamomellia. Ze maaktenwerk voor games en dance-tracks.

Wasabi is een Japans kruid dat een typische versterkte smaak krijgt als deze gekookt wordt. In Japan noemen ze dat Wasabi wo Korosu: het vermoorden van Wasabi. Manami beschouwt dit album als een eerbetoon aan haar roots, maar ook als de verbeelding van haar artistieke standpunt: het vermoorden/elimineren van iets om te komen tot een betere kwaliteit.

Haar solo-album Kill Wasabi is echter moeilijk te omschrijven. Het bevat diverse stijlen die elkaar bij het eerste gehoor bijten, maar die door middel van verrassend gebruik van digitale electronische muziek en analoge muziekinstrumenten naadloos in elkaar overlopen. De stem van Manami is warm en verbindt haar muzikale spectrum op bijzondere wijze.

Het album start als een jazz-standard met een hoog nachtclub-achtig gehalte, compleet met strijkers en blazers. Vervolgens volgt een nummer met noisy geluiden die weer in easy-listening jazz overlopen en vice versa. Dit klinkt onwaarschijnlijk, maar zij weet het voor elkaar te krijgen dat er harmonie in deze muzikale werelden ontstaat.

Heya no naka werd samen met Mark Badur gecomponeerd. Het origineel bestaat uit strijkers en zang en wordt sterk beïnvloed door minimale muziek, met name door de stukken van Steve Reich uit zijn beginperiode. Een remix van dit nummer wordt uitgevoerd met blazers en is minder ritmisch, waardoor het karakter meer melancholisch is geworden.

Mijn favoriete nummer Kawaita Sabaku ('Ik ben in de woestijn') begint onheilspellend met electronische geluiden en een hartslag. Door de inbreng van strijkers en ritme-instrumenten wordt het langzaamaan melodieuzer. Alsnog wordt de verbeelding van dorst en isolatie in de woestijn prachtig omgezet in muzikale klanken.

Jan Kees Helms

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

pimpernel - January 08, 2011 - 09:33 pm
knars altijd weer verrassend

holger zuckay doet mijn het aan denken


.


 

Naar boven

Naar homepage