 |
Filmblik
- Ravagedigitaal 11 februari 2011
-  Print
deze pagina  |
||
|
Broer en zus Marwan gaan na de dood van hun Arabische moeder Nawal naar de notaris waar haar testament wordt voorgelezen. De tweeling wordt tot hun verbazing geconfronteerd met twee enveloppen; de een bestemd voor de dood gewaande vader, de ander voor de broer waarvan ze het bestaan niet wisten. Jeanne (Mélissa Désormeaux-Poulin) vertrekt onmiddellijk vanuit Canada naar het Midden-Oosten, broer Simon (Maxim Gaudette) volgt haar later. De film handelt over de zoektocht van de twee naar het mistige verleden van hun moeder. De tocht gaat naar een niet nader genoemd land in het Midden-Oosten, maar alles wijst erop dat het Libanon is.
De zoektocht van de jonge mensen is doorsneden met flashbacks van het gruwelijke en dramatische leven van hun moeder. Moeder Nawal, subliem gespeeld door Lubna Azabal, raakt haar eerste kind kwijt en komt terecht in de strijd tussen moslims en christenen. Ze pleegt een aanslag en belandt in de gevangenis. De geschiedenis van moeder Nawal is door Villeneuve gebruikt als een metafoor voor de oorlog en het geweld in het Midden-Oosten. Deze heldhaftige vrouw en moeder staat symbool voor het lijden, de wraak en eventuele verzoening in het Midden-Oosten. Het is een complexe en loodzware vertelling die met een onontkoombare dramatische lading is vormgegeven. Van het grauwe Canada in het begin naar het evenzeer troosteloze Midden-Oosten is het een road movie zonder een sprankje hoop of humor. Dat maakt het tot een lastige film om te ondergaan en te verwerken. Vooral de geschiedenis van de moeder is indrukwekkend gedramatiseerd.
De politieke en religieuze maalstroom waarin Nawal verkeerd, is voor een leek in de geschiedenis van het Midden-Oosten moeilijk te volgen. Dat was ook de bedoeling van de regisseur, een zekere vaagheid zonder dat de kijker de draad totaal verliest. De oorlogen die veertig jaar geleden woedden, hadden talloze bewegingen die elkaar bestreden en verraadden. De essentie hiervan komt wel over. Toch blijft de vraag of het niet wat overzichtelijker en makkelijker te verwerken had kunnen zijn. Het is zeker een enorme hoeveelheid ellende die een afstompend effect op de toeschouwer kan hebben. Incendies is een film die indruk maakt als een compromisloze visie op het lijden en het geweld in het Midden-Oosten. De film stond fier bovenaan in de publieksprijs tijdens het IFFR. Zou het filmhuispubliek ook als een blok vallen voor deze moeilijk te verteren film? Ulrik van Tongeren
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
.
|
|
