 |
Filmblik
- Ravagedigitaal 1 februari 2011
-  Print
deze pagina  |
||
|
De regisseur volgt deze mensen al vijftien jaar en maakte diverse documentaires over ze. De film is opgezet als een lange documentaire waarin de kampbewoners zichzelf spelen, gebeurtenissen uit het verleden werden gereconstrueerd. Dat heeft een merkwaardige mengeling van feiten en fictie opgeleverd. De Nederlandse regisseuse Eugenie Janssen gebruikte voor de film Calimucho, over een circusgemeenschap, een vergelijkbare werkwijze. De familie Dorkel staat centraal; deze familie en de andere families hebben wortels die terug gaan tot in de middeleeuwen. Het zijn Les Yéniches, een nomadenvolk vergelijkbaar met de zigeuners. Ook met streng aangehangen erecodes en een eigen taal (in de film spreken ze Frans). Fred is het hoofdpersonage, de suspense hangt samen met zijn schending van de erecode.
La BM de Seigneur is een ontregelend docudrama over een rauw volk met een harde levenswijze. De regisseur heeft zijn film door de authenticiteit een bijna antropologische lading gegeven. Het is ook een mooie aanvulling op de talloze films die ondertussen gemaakt zijn over dat andere nomadenvolk de Roma (zigeuners). Er zijn meer films in Rotterdam te zien die een antropologische lading hebben. The Last Buffalo Hunt van Lee Anne Schmitt en Meek’s Cutoff van Kelly Reichardt geven een intrigerende blik op het Wilde Westen in de Verenigde Staten. The Last Buffalo Hunt is een nauwgezette documentaire over het verdwijnen van het Wilde Westen, en vooral ook het vermarkten van de mythe.
Het is een ontnuchterende blik op de holle western mythe, het einde van de cowboy is in zicht. Kelly Reichardt doet iets vergelijkbaars met Meek’s Cuttoff. Ze heeft een op ware feiten gebaseerde revisionistische western gemaakt. Drie pioniersfamilies proberen in de woestijn van de Oregon te overleven. Hun enige hoop op overleven is een door hun gevangen genomen Indiaan. Kunnen ze deze mysterieuze figuur vertrouwen, is de voornaamste spanningsboog van de film. Opmerkelijk vanuit het vrouwelijk perspectief gefilmd, is het een ongewone visie op het Wilde Westen geworden. De rolprent heeft een traag tempo en leeft vooral door de details. De authenticiteit is zeer overtuigend: een schot afvuren met een geweer is een langdurige procedure. Het moeizame alledaagse leven wordt gedetailleerd getoond. Het normale actiepatroon van de gemiddelde western is hier afwezig.
Dat
is het manco van de film, Reichardt slaagde er niet om er werkelijk
een meeslepende film van te maken. Het is jammer genoeg te schematisch
en academisch uitgevallen, de allegorische lading is niet pakkend vorm
gegeven. Toch geeft Meek’s Cutoff een welkome frisse blik
op hoe het werkelijk toeging in het Wilde Westen.
Artikelen
Rotterdams Filmfestival 2011:
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
.
|
|
