![]() |
Filmblik
- Ravagedigitaal 21 april 2011
- ![]() ![]() |
||
|
Het 27e Imagine filmfestival dat zaterdag zijn laatste dag beleeft, vertoont geen Hollywood producties. Het gaat hier vooral om kleine, met relatief weinig geld gemaakte genrefilms.
Het budget voor de film was 95 dollar en 51 cent. Als dat geen gedreven film maken is. Vaak worden de budgetten van de getoonde films genoemd in interviews met de makers. Dergelijke horror- en sciencefiction films worden voor een appel en een ei gemaakt. Het hangt van het talent en de vaardigheid van de makers af of de films het aanzien waard zijn. Prettig dat op Imagine ook films vertoond worden die met ambitie, een toereikend budget en door briljante vaklui gemaakt zijn. De Spaanse cultregisseur Alex de la Iglesia staat niet bekend om subtiel drama. Zijn films kenmerken zich door een overdadig gebruik van geweld, sardonische humor en bombast. De nieuwste rolprent van het enfant terrible van de Spaanse cinema, Balada Triste De Trompeta, is een groteske politieke allegorie.
De proloog van de film speelt zich daadwerkelijk af tijdens de Spaanse burgeroorlog. Javier (Carlos Areces) is de zoon van een clown. De tragische jeugd en de relatie met zijn vader worden getoond. Dit deel van de film is het meest meeslepend; de gewelddadige botsing tussen de republikeinen en de fascisten wordt indrukwekkend in beeld gebracht. Vervolgens springt de film over naar 1973. Javier wordt een trieste clown in een merkwaardig circus. Hij werkt samen met de vrolijke en populaire Sergio (Antonio De La Torre), die in werkelijkheid een dronkenlap is en zijn vriendin trapeze-artieste Natalie (Carolina Bang) voortdurend mishandelt. Javier wordt smoorverliefd op Natalie, en raakt hierdoor in conflict met Sergio. Beide clowns raken verwikkeld in een bloederige strijd die alle perken te buiten gaat.
Als geheel is de film zeker onevenwichtig. Na de briljante proloog kom je als toeschouwer in een soort circusfilm terecht, die vervolgens overgaat in een pervers en ziekelijk horror- en liefdesdrama. Deze sprongen in filmgenres en wisselingen van toon geven de film een chaotische en rommelige aanblik. Toch is de duistere en onheilszwangere sfeer van de film raak getroffen en zijn de trauma's van het Spaanse verleden inleefbaar verbeeld. Met wat meer discipline had de film een meesterwerk kunnen zijn. Crimen Ferpecto uit 2004 van dezelfde regisseur toont wel die broodnodige soberheid, en is hierdoor makkelijker verteerbaar dan Balada Triste De Trompeta. Ulrik van Tongeren
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Maarten - April 27, 2011 - 10:00 am .
|
|