fairy
schemer
onzekerheid
moe
uitgeput
eenzaam ga ik door
het leven
ik hoor geen vogels
ik voel de warmte van de zon niet
slaap is niet verkwikkend
genieten ontglipt mij
slechts de gang naar
het paard geeft
reden tot blijdschap
haar verschijning
geeft licht
mijn hoofd vlei ik tegen haar aan
vingers kroelend door de manen
ik voel haar neus zorgzaam langs
mijn rug
zij is als een vriendin
zij redt mij door de nacht
als een onbeschreven
blad legt
zij haar hoofd in mijn handen
ik druk haar tegen mijn borst
en kus haar op het oog
genoegzaam briest ze zacht
hoop
kracht
vriendschap
houvast
vind ik in dit eenvoudig,
puur contact
ik ben dankbaar
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |