Wat
doet het er toe
Jij
bent zo goed met paarden zegt de man.
Niet beter als ieder ander hier.
Nee, nee, ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen, ik heb geen
verstand van paarden, maar ik zie hoe mensen er mee omgaan. En jij
bent echt goed weet je.
Mijn berichtensignaal van de telefoon gaat.
We kunnen niet meer zonder he, zegt de man.
Hmm, nee zeg ik met een glimlach.
Ik beantwoord het bericht, wetend dat het flink onbeschoft is ten
opzichte van de overaardige man die zo graag het gesprek gaande
wil houden.
Onbeschoft of niet, het zal wel.
Ik moet zo gaan, nog een paard longeren van iemand, dus
Zie je wel, dat bedoel ik. Mensen vertrouwen hun paard aan je toe.
Dat zegt alles. Je kunt je dan wel bescheiden opstellen, maar hieruit
blijkt hoe goed je bent.
Ik glimlach. Snel werk ik een veel te hete kaassoufflé weg.
Ik breek een hoek af en strek mijn arm naar hem uit. Ook een stukje?
Nee, nee, ik heb heerlijk gegeten. Ik heb zo lekker gekookt, spruiten
met
.
Ik kijk hem aan, maar hoor niet wat hij zegt, wil het ook niet weten.
Ondertussen veegt hij met de toppen van zijn dikke vingers langs
zijn lippen, waar wittig opgedroogd kwijl opzit.
Goed, ik ga nu echt beginnen. Ik schuif mijn stoel naar achter.
Dan ga ik ga even bij mijn dochter kijken, ze zit vast nog op haar
pony. Bedankt voor dit toch interessante gesprek, al was het kort.
Zo leer je elkaar beter kennen, leuk.
Ik sta op, kijk hem aan. Na een korte stilte zeg ik beleefd, graag
gedaan.
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |