Marjolina
ik mis je
je bent onvervangbaar
ik heb overweldigende herinneringen aan jou
je
manier van kijken
mij willen begrijpen
als onze ogen elkaar kruisten
wat een vreugde heb je in zachtheid
gegeven
trots snoof je briesend door het zand
het hoofd licht gebogen
de voorbenen fier dragend
neerdalend in een dans
naast
je zijde draaf ik met je mee
in deze dans ben je niet alleen
ben ik niet alleen
ik
voel je lijden om het te kort
weggerukt uit het aardse bestaan
had het aan jou gelegen
was je niet
was je gebleven
was je niet gegaan
werkpaard
rijpaard
je hebt alles gegeven
maar de dans is je ontnomen
ik
was daar
riep je naam
je zakte door je knieën
een kermende zucht
de laatste adem uit je lijf gedrukt
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |