paardenleven
zachtjes loop ik langs je stal
ik zie aan je gespitste oren
je geheven hoofd en alerte ogen
dat je luistert of ik het ben
in
het donker loop ik verder
ik moet naar huis eten
op tijd naar bed
mijn lief moet vroeg op
ik
kan het niet draai mij om
loop weer terug je hoofd nu buiten
steekt boven de staldeur uit
je slaapt van verveling het wachten beu
ik
rinkel met mijn sleutels
het duurt even dan dringt het tot je door
verwachtingsvol kijk je me aan hinnikt
kom maar fluister ik we gaan
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |