 |
Ravagedigitaal
1 februari 2011dd Print
deze pagina  |
||
|
We zullen ons nog jarenlang van de ene oorlog naar de andere rommelen. Zeker zolang regeren kennelijk vooral niet vooruitzien betekent en steeds meer de waan van de dag, naïviteit en opportunisme de politieke agenda domineert.
Dit betekent dat er in Kunduz vermoedelijk in plaats van 3.000 slechts 1.000 rekruten tot 2014 een basisopleiding tot (paramilitair) politieagent krijgen, gecombineerd met een schrijf- en leescursus. De afgedwongen eis om ook les over vrouwenrechten, ethiek, cultuur, rechts- en wetskennis te geven, is sympathiek maar vrijwel ondoenlijk. Je moet al heel blij zijn als rekruten alle andere onderdelen van de opleiding binnen vier maanden een beetje onder de knie krijgen. Kosten Dit grapje kost de belastingbetaler de komende drie jaar minstens een half miljard euro, wat een half miljoen euro is per rekruut als er geen militaire zaken aan de trainingsmissie toegevoegd zijn en het aantal op te leiden rekruten niet verhoogd wordt. Dat is wel erg veel geld. Zeker als je er vanuit gaat dat al gauw de helft van deze nieuwe 'agenten' binnen drie jaar overloopt naar de Taliban of andere groeperingen, ermee ophoudt omdat het te gevaarlijk is of men niet altijd uitbetaald wordt, of omkomt bij aanslagen of gevechtshandelingen. Maar 'gelukkig' zijn de kosten op papier maar rond een kwart miljoen, omdat waarschijnlijk de echte trainingskosten met andere niet-militaire taken met wat fantasie en boekhoudkundige creativiteit 'hooguit' 250 miljoen euro bedragen. Voor minimaal de helft is het dus een militaire operatie en voor de rest deels een militaire peperdure trainingsmissie die weinig zinvol is. Toch blijft de meerderheid van de Kamer samen met het kabinet met droge ogen beweren dat het om een overwegend civiele, nuttige en veilige missie gaat. Weliswaar waren twijfelende partijen in eerste instantie bezorgd over de gevaren voor met name de trainers en rekruten. Maar frases als: 'de garantie dat het kabinet streeft naar...' en 'dat het kabinet eist van president Karzai dat hij moet streven naar..'. hebben deze partijen uiteindelijk over de streep getrokken. Dit zijn holle, nietszeggende beloftes. Als men echte veiligheidsgaranties had gewild, had men van het kabinet moeten eisen in te gaan op de aanbiedingen van landen in het Midden-Oosten om trainingen dáár plaats te laten vinden. Dat was minstens net zo praktisch en effectief geweest als het opleiden voorheen van Nederlandse militairen in Nederland om militaire handelingen en opbouwmissieachtige activiteiten in Afghanistan te ontplooien. Ook had men kunnen voorstellen in Nederland Afghaanse geletterde politieagenten tot politietrainer op te leiden om hen daarna in Afghanistan of de regio rekruten in hun eigen taal te laten opleiden. Beide opties waren veiliger en spotgoedkoop geweest. Wat wil je nog meer? Maar dit alternatief wilde het kabinet niet overwegen, omdat dan het militaire deel van de missie wellicht niet door de Kamer gesteund zou worden. GroenLinks, D66 en de CU weigerden een veto over de militaire taken uit te spreken en konden kennelijk niet meer terugkrabbelen nadat hun veelal onpraktische eisen met veelal loze inspanningsbeloftes werden gehonoreerd. Beterschap Je kunt nu al precies voorspellen hoe het gaat als er in de zomer van 2012 bij de eerste evaluatie blijkt dat veel eisen onvoldoende zijn ingewilligd. De regering belooft beterschap en hoopt binnen een jaar zoveel mogelijk te verbeteren. In de nazomer van 2013 is er slechts een lichte verbetering bereikt. De regering is dan trots dat ondanks de toenemende tegenstand van de Taliban dit resultaat is bereikt. De meerderheid van de Kamer accepteert deze uitleg niet en eist dat de troepen zich terugtrekken. Het kabinet zegt dat ze zich aan "de garantie te streven om aan alle voorwaarden te voldoen, heeft gehouden en dat terugtrekking niet opportuun is in verband met gemaakte afspraken met andere landen”. "Maar politieagenten hebben de Taliban aangevallen”, sputtert GroenLinks nog tegen. "Agenten worden meestal eerst zelf aangevallen en omsingeld”, reageert het kabinet. "En zoals u weet is dan de aanval de beste verdediging. Bovendien al zouden we willen terugtrekken, in de praktijk duurt het dan toch gauw een paar maanden voordat er überhaupt daar een begin mee kan worden gemaakt en is het minstens mei 2014 voordat iedereen terug is. Dan zou de missie toch al eindigen.” Verontwaardigd dient GroenLinks met heel veel passie een motie van wantrouwen in. De motie wordt niet aangenomen omdat de PVV vindt dat GroenLinks, D66 en CU zelf in 2011 de problemen hebben veroorzaakt door toen voor de missie te stemmen, terwijl men ook met de kennis van toen kon weten dat de beloofde garanties door de gebruikte formuleringen boterzacht waren. Kort daarna is men alles weer vergeten en wordt in 2014 de missie wederom verlengd met het argument dat na zoveel investeringen het onverstandig is de stekker eruit te halen, nu het weer wat beter gaat/nu het wat slechter gaat. Bij dit soort zaken wordt namelijk nu en in de toekomst meestal eerst een besluit genomen om er vervolgens een reden bij te verzinnen. Deze wijze van argumenteren is identiek met de redeneertrant van een gokverslaafde die daarom continu dwangmatig 'investeert' in een fruitmachine. En net als deze 'eenarmige bandiet' is uiteindelijk de 'tweearmige bandiet' in Afghanistan ook niet te verslaan. Zo zullen we ons nog jarenlang van de ene oorlog naar de andere rommelen. Zeker zolang regeren kennelijk vooral niet vooruitzien betekent en steeds meer de waan van de dag, naïviteit en opportunisme de politieke agenda domineert.
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
WOLFY - March 12, 2011 - 04:21 pm mammeloe - February 18, 2011 - 02:48 pm Mevrouw Sap - February 03, 2011 - 11:32 am .
|
|
