![]() |
1Ravagedigitaal
14 september 2010dd![]() ![]() |
||
|
Marcel Herms blijft maar doorgaan met het aangaan van contacten met andere muzikanten. Zijn tomeloze energie en wereldwijde contacten die hij in de loop van de jaren heeft opgebouwd, hebben tot vele interessante samenwerkingsverbanden geleid. Met zijn label Amina Mal Nata nadert hij het magische getal van honderd. In het Hoge Noorden heeft Herms alias Fever Spoor contact gevonden met Emiel Ten Brink. Ten Brink heeft onder andere muziek uitgebracht op het Amerikaanse netlabel Completly Gone Recordings. De twee muzikanten gaan wild op in hun noisy muzikale spectrum en hebben de cd-r Een grens aan het geduld samengesteld. Hoge feedback tonen, schreeuwende stemmen en grungy geluidslagen creƫren niet echt verrassende noise. Het laatste nummer is verrassend anders door een laag met field-recordings ergens ver in de achtergrond hoorbaar, wat de noise meer ruimte geeft dan de andere beklemmende nummers. De Canadees Allan Conroy is al jaren actief binnen de experimentele muziekscene. Een paar maanden geleden heeft hij een trilogie uitgebracht samen met Fever Spoor onder de naam Not Half. Maar vanaf nu brengt Conroy enkel nog maar muziek uit onder zijn eigen naam, ongeacht in welke stijl hij speelt. Op de cd-r (RE)United speelt het duo Conroy en Herms opnieuw samen en wel op drie verschillende wijzen. Part One kent 5 tracks en is gemaakt met reel-to-reel tapeloops en enige effecten. De loops zijn opgenomen met een 4-track recorder. Het resultaat geeft een intieme sfeer met enige noisy elementen. De composities zijn rustig, kalm opgebouwd en klinken intens. Part 2 zijn door Allan Conroy middels het programma Logic bewerkte geluiden oorspronkelijk afkomstig van Marcel Herms. Het geluid is helder en daardoor meer klinisch en minder intiem. Conroy weet de vele mogelijkheden van het programma goed te benutten en de diverse geluiden subtiel te bewerken tot een open structuur. Het laatste deel van de cd-r bestaat uit een lange compositie van 23 minuten en is gemaakt door geluiden af te spelen op de verkeerde snelheid van de tape-speler. Een deel van de geluiden werd voorheen uitgebracht door Industrial Therapy Unit in 1990. Dit label werd tussen 1986 en 1991 gerund door Allan Conroy en bracht tapes in roulatie van onder andere Kapotte Muziek, Odal en Big City Orchestra. De compositie heeft door zijn opbouw en oude techniek van tape een nostalgisch karakter, die zeer het beluisteren waard is. Jan Kees Helms
pimpernel - September 15, 2010 - 09:40 pm .
|
|