Krakende vinylgeluiden

Tig jaar geleden was ik als hardrockende puber op zoek naar nieuwe lp's in platenzaak White Noise te Utrecht. Breaker van de heavy-metalband Accept werd op de draaitafel gelegd en vrolijke Tiroolse klanken vulden de platenzaak. Het gekras van een naald die van de plaat af werd getrokken, verstoorde het nostalgische geluid. De platenbaas rende naar de platenspeler om de naald te redden maar voordat hij deze had bereikt zette Accept keihard de gitaarriffs in. Een muzikale grap die alleen met vinyl kan worden uitgevoerd.

De cd kras van x-0-x (alias Arjan van Sorge) staat vol met krakende vinylgeluiden. Volgens Van Sorge is de cd een ode aan het vergeten, versleten en vaak beschadigde vinyl. Twaalf nummers vullen het zilveren schijfje, dat bij de kleinste kras het zal begeven waarna de boodschap ERROR op de display van de cd-speler verschijnt.

Zo niet met vinyl. Ook al staat de plaat vol met krassen, geluid komt eruit, al gaat je naald eraan. De krachtigste nummers zijn de composities waar wordt gespeeld met het gekraak van het vinyl en die een vaak gehate geluidslaag vormt, maar nu wordt gebruikt als ritme c.q. a-ritme. Het verval wordt verheven tot kunst.

Dat spelen met vinyl wordt op verschillende manieren gedaan en uitgewerkt, van minimalistisch tot dansbaar en melodisch. De nummers lopen soepel in elkaar over. Scratchen hoort uiteraard ook bij het spel. Hiervoor heeft Van Sorge Broky B uitgenodigd. De scratches zijn goed, maar ze zijn uitbundiger en grootser dan de minimale scratches van x-0-x. Het doorbreekt naar mijn idee de opbouw van het album die de vele kanten van het oude vinyl onderzoekt en uitbuit.

Arjan van Sorge is op verschillende manieren actief binnen de muziek. Hij heeft in bandjes gespeeld, organiseerde en programmeerde talloze muziekavonden. Hij is DJ in onder andere De Melkweg en het Van Goghmuseum, stelt programma's samen voor de Concertzender en schrijft recensies in bladen als Fret. kras is geen academische benadering van het specifieke geluid van vinyl, maar een passierijk album vol aandacht voor het gekras, het gekraak, de beat, de naald en de analogie.

Jan Kees Helms

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Naar boven

Naar homepage