![]() |
Filmblik
- Ravagedigitaal 22 november 2010
- ![]() ![]() |
||
|
De documentaire is opgezet als een weerzien met beide Palestijnse families: Hammad, een groot islamitisch gezin met tien kinderen, en het christelijke gezin Jadda. Het trieste lot van de Palestijnen wordt uitvoerig uit de doeken gedaan. Zowel leden van de Palestijnse families in Palestina als in het buitenland komen aan het woord. Sluizer spoorde zelfs een belangrijk familielid op in Columbia. De verloren hoop van de familieleden om ooit terug te keren in hun geliefde Palestina tekent deze ontmoetingen. Er komt geen vredige gemeenschappelijke toekomst, zegt de regisseur aan het eind van de documentaire. Voorts geeft Sluizer uitvoerig zijn mening over het Israƫlisch-Palestijnse conflict. Met een eenzijdige blik heeft hij in Homeland een soort geschiedenis over dit bewogen conflict verwerkt. Hiermee voegt Sluizer zich in het rijtje Europeaanse filmmakers en activisten die zich hartstochtelijk bezighouden met de Palestijnse zaak.
De regisseur is bijna de gehele documentaire in beeld. Bovendien levert
hij de commentaarstem, hetgeen Homeland
tot een zeer persoonlijke documentaire maakt. Om de paar minuten citeert
hij een Israëlisch politiek De woede van Sluizer tegen de IsraĆ«liĆ«rs is verschroeiend. Om nog een beetje beide kanten van de zaak te tonen, brengt hij een paar uiterst onsympathieke IsraĆ«liĆ«rs in beeld. Daarmee is Homeland een extreem eenzijdige documentaire geworden waarin de complexiteit van het conflict tussen IsraĆ«l en de Palestijnen volledig verloren gaat. Het is te begrijpen dat Sluizer van zijn Palestijnen houdt, de Palestijnen in de film zijn warme sympathieke mensen, maar hij heeft hen gebruikt om zijn harde betoog tegen IsraĆ«l te ondersteunen. Edoch, mensen die Homeland propaganda vinden, noemt Sluizer een beetje dom. Toch bevat de documentaire een moment dat indruk maakt, namelijk de verpulvering van een Palestijns huis door een bulldozer. Nu komt de gedreven filmmaker in actie, was de rest van de documentaire maar van een dergelijk niveau. Het is ontluisterend om te zien dat een gerenommeerd regisseur als Sluizer een dergelijk pamflet zonder nuances heeft afgeleverd. Desondanks won Homeland de prijs van beste documentaire op het Abu Dhabi Film Festival eerder dit jaar. De regisseur van onder meer Spoorloos (1988) en Utz (1992) werd een paar jaar geleden getroffen door een slagaderlijke bloeding en is sindsdien slecht ter been. Zijn slechte fysieke toestand was een stimulans om deze documentaire te maken, jammer genoeg waarschijnlijk zijn laatste film. Begin januari 2011 zal de documentaire in de filmhuizen vertoond worden. Deze IDFA editie vertoont wel degelijk ook bijzondere documentaires. Het zijn vaak verrassende onderwerpen die de aandacht vragen. De meesterlijke Deense documentaire The Good Life van Eva Mulvad handelt over een bewogen moeder-dochter relatie. De Deense vrouwen hadden ooit een goed leven, maar ze hebben hun kapitaal er doorheen gejaagd. Ze zijn aan lager wal geraakt ergens in Portugal en proberen te overleven op het schamele pensioen van moeder. Wat op papier een irritant verhaal over twee verwende nesten had kunnen zijn, is een tragikomische bespiegeling over rijkdom en de waarde van geld geworden. De regisseuse heeft de twee vrouwen jarenlang gevolgd. Het resultaat is een intiem en droogkomisch portret van de twee die hun aristocratische levensstijl maar niet kunnen loslaten. Juist op het IDFA, waar veel documentaires over tergende armoede op de wereld te zien zijn, geeft een film als The Good Life een verhelderend perspectief op rijkdom en het verlies van rijkdom. Dat roept bijna leedvermaak op. Documentaire filmmaakster Mulvad heeft uitgekiend en zelfs meelevend beide vrouwen in hun waarde gelaten. Dat is een hele prestatie. Ulrik van Tongeren
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
|
|