 |
Filmblik
- Ravagedigitaal 7 juli 2010
-  Print
deze pagina  |
||
|
De Amerikaanse regisseur Noah Baumbach heeft een sobere en uiterst grappige tragikomedie over de kwelling van de midlife crisis gemaakt. Greenberg is een prachtige karakterschets van een tobbende veertiger, die het licht aan het eind van de tunnel probeert te vinden.
Niettemin staat de film mijlenver af van het gebruikelijke Hollywood amusement. Regisseur Noah Baumbach (1969) is gespecialiseerd in het maken van bitterzoete relatiekomedies. Films als The Squid and the Whale (2005) en Margot at the Wedding (2007) waarin pijnlijke familieverhoudingen met veel zwarte humor worden ontleed. Greenberg toont de groei van Bambauch als filmmaker. Zijn filmstijl is subtieler en dubbelzinniger dan in zijn vorige werk. De toeschouwer wordt op een geraffineerde manier de film ingetrokken. Terwijl hoofdpersoon Greenberg, zoals hij door Stiller wordt geacteerd, nou niet bepaald een sympathiek personage is. Maar het is de hulpeloosheid van Roger die hem aandoenlijk maakt.
Na behandeling in een psychiatrische kliniek is hij vanuit New York naar het huis van zijn broer gereisd om op het huis en de hond des huizes te passen. Hij gebruikt deze trip om oude bekenden en familie op te zoeken. Niemand zit natuurlijk te wachten op de zeurderige en neurotische Greenberg, die zijn tijd vult met het schrijven van klachtbrieven aan bedrijven en wat timmerwerk. Greenberg is typisch iemand die in een diep gat is beland. De film tekent de worsteling van de man om nog wat te maken van zijn uitzichtloze bestaan. Een jonge vrouw belandt op zijn pad. Met Florence (Greta Gerwig) gaat hij een moeizame en ongemakkelijke relatie aan. Toch zou deze aantrekkelijke vrouw Greenberg wel eens uit zijn benarde situatie weten te trekken. Een film over een depressief personage had een zwaarwichtig en log drama kunnen opleveren. Maar Greenberg is door de lichte toon en de scherpe humor een zeer geslaagde tragikomedie geworden. Dat is vooral te danken aan het uitstekende spel van Stiller en Gerwig.
De meesterlijk geregisseerde scene tegen het einde van de film, waarin Greenberg tijdens een feest aansluiting probeert te vinden bij jonge mensen, is ontegenzeglijk het hoogtepunt van het verhaal. Ook het beginshot van de film, opgenomen door cameraman Harry Savilles, is briljant: een overzicht van het in smog gevangen Los Angeles. Regisseur Baumbach is een New Yorker in hart en nieren. Hierdoor kijkt hij met een andere en frisse blik naar de metropool Los Angeles. Roger is afkomstig uit Los Angeles, maar het leven in deze stad verleerd. Hij rijdt bijvoorbeeld geen auto. Veel van de komische lading is opgehangen aan de hulpeloosheid van Roger in een stad waar men zichzelf uitsluitend met een auto kan voortbewegen. Ulrik van Tongeren
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
feuer - July 14, 2010 - 04:30 pm pimperel - July 07, 2010 - 08:23 pm rbn - July 07, 2010 - 08:00 pm .
|
|
