|
Franse
films over de liefde zijn op een of andere manier onweerstaanbaar. Met
Je l'aimais heeft de Franse regisseuse Zabou
Breitman geprobeerd om het thema een frisse gestalte te geven.
Liefdesdrama is een specialisme waar de Fransen als geen ander in uitblinken.
Regisseuse Zabou Breitman heeft het in Je l'aimais
(Someone I loved) op een ietwat omslachtige wijze gedaan, namelijk
in de vorm van een raamvertelling. Samen met Agnès de Sacy schreef ze
het scenario gebaseerd op de gelijknamige roman van Anna Gavalda.
De
eminente Daniel Auteuil speelt de hoofdrol, hetgeen de film ineens een
stuk interessanter maakt. Auteuil speelt Pierre, een succesvol zakenman,
die aan het begin van het verhaal opgezadeld wordt met zijn schoondochter
Chloé (Florence Loiret Caille). De jonge vrouw is ontredderd nadat de
zoon van Pierre haar in de steek heeft gelaten. Pierre gaat met Chloé
naar een klein huisje op het platteland. Tot zover de raamvertelling.
Wanneer
Pierre haar vertelt over zijn eigen stuk gelopen grote liefde, begint
de film pas echt. In een lange flashback wordt de romance van Pierre
met de aantrekkelijke tolk Mathilde (Marie-Josée Croze) uiteen gezet.
Omdat de romantische escapades op zakenreis in China plaats vinden,
geeft dat het geheel een exotische uitstraling.
Je
l'aimais handelt over het maken van keuzes die een mensenleven onherstelbaar
kunnen veranderen. De keuze van Pierre voor Mathilde verwoest in feite
zijn leven. De droefheid en ontreddering van een verloren liefde zijn
met niets anders te vergelijken. Dat is een vast gegeven in de doorsnee
Franse liefdesfilm.
De
film ontrafelt haarfijn hun wederzijdse liefde. De voorspelbare uitkomst
verhindert niet de aangename onderdompeling. Het leeftijdsverschil tussen
de geliefden is ook een klassiek gegeven. Oudere man die voor een jonge
schoonheid valt, een geruststellend cliché in dit onzekere tijdsgewricht.
Het
is allemaal niet verassend en origineel vormgegeven, maar omdat de formidabele
acteur Auteuil de introverte zakenman subliem neerzet, geeft dat het
verhaal een enorme meerwaarde. Auteuil is geen acteur van grote gebaren
en acteertrucs. Uiterst ingehouden, bijna minimalistisch speelt hij
deze rol. Hij krijgt overigens uitstekend tegenspel van de fraaie Canadese
actrice Marie-Josée Croze.
Toch
wringt de overdreven melancholische raamvertelling met de glasheldere
en simpele kern van de film. De snikkende en huilende schoondochter
werkt op de duur enigszins op de zenuwen. De filmmakers hadden waarschijnlijk
het doel om een getrouwe adaptatie van de roman van Anna Gavalda te
maken. Met de ballast van het verhaal over de ontroostbare schoondochter
is de film topzwaar en te lang geworden.
Met
een strengere benadering van het bronmateriaal had er een veel betere
verfilming uit kunnen rollen. Desondanks weet Je l'aimais
de aandacht goed vast te houden, hetgeen voornamelijk te danken is aan
de aanwezigheid van Daniel Auteuil. Met heel weinig middelen weet hij
de tomeloze pijn en spijt van Pierre te verbeelden.
Ulrik
van Tongeren
Je l'aimais (Filmfreak distributie), vanaf 1 juli
te zien in Pathé Tuschinski en Cinecenter (Amsterdam), Filmhuis Den
Haag, Louis Hartlooper Complex (Utrecht), Lux (Nijmegen) en Lumiére
(Maastricht).
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Naar
boven
Naar
homepage
|
Print
deze pagina 