![]() |
Filmblik
- Ravagedigitaal 24 juni 2010
- ![]() ![]() |
||
|
De eminente Daniel Auteuil speelt de hoofdrol, hetgeen de film ineens een stuk interessanter maakt. Auteuil speelt Pierre, een succesvol zakenman, die aan het begin van het verhaal opgezadeld wordt met zijn schoondochter Chloé (Florence Loiret Caille). De jonge vrouw is ontredderd nadat de zoon van Pierre haar in de steek heeft gelaten. Pierre gaat met Chloé naar een klein huisje op het platteland. Tot zover de raamvertelling. Wanneer Pierre haar vertelt over zijn eigen stuk gelopen grote liefde, begint de film pas echt. In een lange flashback wordt de romance van Pierre met de aantrekkelijke tolk Mathilde (Marie-Josée Croze) uiteen gezet. Omdat de romantische escapades op zakenreis in China plaats vinden, geeft dat het geheel een exotische uitstraling. Je l'aimais handelt over het maken van keuzes die een mensenleven onherstelbaar kunnen veranderen. De keuze van Pierre voor Mathilde verwoest in feite zijn leven. De droefheid en ontreddering van een verloren liefde zijn met niets anders te vergelijken. Dat is een vast gegeven in de doorsnee Franse liefdesfilm. De film ontrafelt haarfijn hun wederzijdse liefde. De voorspelbare uitkomst verhindert niet de aangename onderdompeling. Het leeftijdsverschil tussen de geliefden is ook een klassiek gegeven. Oudere man die voor een jonge schoonheid valt, een geruststellend cliché in dit onzekere tijdsgewricht. Het is allemaal niet verassend en origineel vormgegeven, maar omdat de formidabele acteur Auteuil de introverte zakenman subliem neerzet, geeft dat het verhaal een enorme meerwaarde. Auteuil is geen acteur van grote gebaren en acteertrucs. Uiterst ingehouden, bijna minimalistisch speelt hij deze rol. Hij krijgt overigens uitstekend tegenspel van de fraaie Canadese actrice Marie-Josée Croze. Toch wringt de overdreven melancholische raamvertelling met de glasheldere en simpele kern van de film. De snikkende en huilende schoondochter werkt op de duur enigszins op de zenuwen. De filmmakers hadden waarschijnlijk het doel om een getrouwe adaptatie van de roman van Anna Gavalda te maken. Met de ballast van het verhaal over de ontroostbare schoondochter is de film topzwaar en te lang geworden. Met een strengere benadering van het bronmateriaal had er een veel betere verfilming uit kunnen rollen. Desondanks weet Je l'aimais de aandacht goed vast te houden, hetgeen voornamelijk te danken is aan de aanwezigheid van Daniel Auteuil. Met heel weinig middelen weet hij de tomeloze pijn en spijt van Pierre te verbeelden. Ulrik van Tongeren
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
|
|