![]() |
IFFR
2010
- Ravage 4 februari 2010
-
![]() ![]() |
||
|
Het is een fascinerende documentaire film over de in een hels tempo veranderende westerse wereld, gezien vanaf de voorbank van een auto. Gemaakt door een 'oude man' (Petit werd geboren in 1949) zoals hij zichzelf enigszins sarcastisch omschrijft. Van Terence Davies, generatiegenoot van Petit, was vorig jaar Liverpool te zien; een liefdevol portret van zijn geboortestad met een briljant ironische commentaarstem van de regisseur zelf.
Massaslachtingen zoals op 11 september 2001 en de moord op Kennedy passeren de revue. De obsederende vanuit de auto gefilmde beelden van de wegen in Engeland, Duitsland en Texas geven de documentaire lucht en diepte. Wat vooral voor een aangrijpende ondertoon zorgt is dat Petit de film vanuit de ogen van zijn 6-jarige zoontje gefilmd heeft. Content is een van de opmerkelijkste en scherpste verbeeldingen over vaders en zonen. De Amerikaanse filmmaker James Benning is gespecialiseerd in het in beeld brengen van landschappen. Zonder montage, in tergend lang aangehouden shots, zorgt Benning ervoor dat de kijker anders tegen de alledaagse realiteit aan gaat kijken. Met zijn nieuwste opus Ruhr verkent hij het Duitse Ruhrgebied.
Een van de belangrijkste talenten van een filmregisseur is te weten waar de camera neer te zetten. Afgaande op menig festivalfilm is dit talent zeldzaam geworden. Benning is een meester van het componeren van het beeld. Dat is belangrijk omdat hij statische shots maakt waar de kijker zich helemaal in moet zien te verliezen. Het rokende schoorsteen fragment duurt bijna een uur. Dat is lang voor de hedendaagse haastende mens, de halve bioscoopzaal liep dan ook leeg tijdens de vertoning op het IFFR. Er gaat een zekere suspense uit van het moment waarop de rook naar buiten spuit, maar evenzeer is de langzaam veranderende lucht op de achtergrond het bewijs dat Ruhr niet over stilstand gaat. Met de zes fragmenten bij elkaar opgeteld heeft Benning geprobeerd een beeld te schetsen van het Ruhrgebied, om vooral ook de kijker de ziel van deze industriële plek te laten voelen.
Wat deze twintigers dag en nacht doen is feesten, verliefd worden en vooral praten, eindeloos praten. Wat een gekwek, deze verbijsterende woordenstroom is zelfs met behulp van de ondertitels nauwelijks te volgen. Gaandeweg wordt subtiel door Letourneur duidelijk gemaakt dat de realiteit van het volwassen worden langzaam tot de jonge mensen doordringt. Het groepsgebeuren is zowel gevangenis als een veilige thuishaven. Jezelf los maken van de groep hoort dan bij volwassen worden. Dat gegeven is niet typisch Frans, het heeft een universele waarde. La Vie au Ranch met treffend gekozen acteurs en scherpe dialogen, geeft op een bijna documentaire wijze een beeld van waar jonge Parijse studenten anno 2010 zich mee bezighouden. Bovenal is het een van de grappigste films van het festival. Ulrik van Tongeren
Artikelen Rotterdams Filmfestival 2010: 09/02 - IFFR 2010, deel 5 04/02 - IFFR 2010, deel 4 01/02 - IFFR 2010, deel 3 30/01 - IFFR 2010, deel 2 27/01 - IFFR 2010, deel 1
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
|
|