Gisteren beleefde ik een memorabele avond wat de typisch Rotterdamse festivalsfeer
betreft. Eerst een kennismaking met Pepperminta, de
eerste speelfilm van de Zwitserse beeldend kunstenares Pipilotti Rist.
Eraan voorafgaand was er een Big Talk met de regisseuse, met als
interviewer Sjarel Ex, directeur van het Boijmans van Beuningen museum.
Rist maakte van haar half uur durende optreden een hilarische voorstelling,
gekruid met anarchistische humor die eveneens volop in haar film is verwerkt.
Gelijk
haar videokunst vindt de handeling plaats in haar totaal eigen hallucinante
universum. Pepperminta is een orgie van felle kleuren
die van het doek afspat, met de lievelingsvrucht van Pepperina, de aardbei,
als bindend element. De roodharige heldin kan gezien worden als het
alter ego van de regisseuse. Deze vrijmoedige vrouw is erop uit om mensen
uit hun angstige levens te bevrijden, of ze nou willen of niet.
Pepperina
is zowel als jong meisje en volwassen vrouw in de film aanwezig. Eigenlijk
is ze hoogst irritant, deze Pippi Langkous-achtige heldin met uitzonderlijke
gaven. Als men zich over deze horde heen zet, is de film best te genieten:
een uitzinnige en originele komedie. Desondanks levert het resultaat
een afstandelijke filmervaring op. Of het door de film komt, blijft
de vraag. Videokunst is het zeker, en technisch knap gemaakt.
Pepperminta
Vooraf noemde de regisseuse de Tsjechische film Daisies (1966)
van Vera Chytilová als haar inspiratiebron. En inderdaad, beide films
hebben dezelfde anarchistische humor. Daisies is in tegenstelling
tot het afstandelijke Pepperminta bedwelmende en
revolutionaire cinema. Opmerkelijk nieuws is dat Rist samen met de Tsjechische
regisseuse, die inmiddels 82 jaar is, een video-installatie gaat maken.
De
Amerikaanse regisseur Harmony Korine is een oudgediende op het Rotterdams
Filmfestival. Als scenarioschrijver van Kids (1995) van Larry
Clark, en als regisseur van Gummo (1995) en Julian Donkey-Boy
(1997) heeft hij in het verleden vaak voor consternatie gezorgd op het
IFFR. Zijn films zijn ongewoon, grillig en duister. Geen gemakkelijk
kijkvoer.
Met
zijn nieuwe rolprent Trash Humpers heeft hij weer
een wonderlijk product afgeleverd. Geschoten en gemonteerd op VHS video
ziet de film er onscherp en spookachtig uit. De personages in de film
hebben spookachtige bejaarden maskers op en houden zich bezig met het
neuken van vuilnisvaten, het martelen van poppen en het vernietigen
van alles wat op hun pad komt. De grotendeels geïmproviseerde scènes
lijken zonder logica aan elkaar geplakt.
Trash
Humpers
Volgens regisseur Korine is dit nihilistische feest van destructie gebaseerd
op geliefde jeugdervaringen van hem. Ook geeft hij volmondig toe dat
dit product geen film genoemd mag worden. Een vreemde ervaring is het
zeker om op het immense doek van Pathe 1 naar een onscherpe VHS videofilm
te kijken, maar boeiend en spannend is de film allerminst.
Toch
moet je het maar durven om met zo'n lage videostandaard te werken, terwijl
je collega's streven naar het gebruik van de meest hoogwaardige digitale
videotechnologie. De inleiding vooraf aan de filmvertoning en de korte
discussie achteraf waren memorabel, al had de regisseur niet zoveel
te melden. Wel een vreemde ervaring om de man binnen een tijdsbestek
van zo'n tien jaar te zien evolueren van een jong broekie naar een tandeloze
man van middelbare leeftijd.
Met
de uitspraak "Dit is geen film, maar een droom" begint de
Japanse regisseur Yoshida Kiju de inleiding op zijn film Eros
+ Massacre (1969). Alweer een regisseur die zijn werk geen film
noemt. Toch is deze tamelijk gecompliceerde en lang durende rolprent
een mijlpaal in de filmgeschiedenis.
Eros
+ Massacre
Het is een obsederend dubbelverhaal over erotiek, politiek en revolutie.
Gesitueerd rond 1917 en 1969 lopen beide tijdzones in de film in elkaar
over. De film is vaak moeilijk te volgen. Desondanks is het baanbrekende
en virtuoze filmtalent van regisseur Kiju in elk beeld te herkennen.
De vrouw van de regisseur, Okada Mariko, levert in haar dubbelrol een
imposante vertolking af.
Omdat
de regisseur geëerd wordt met een uitvoerig retrospectief van zijn indrukwekkende
film-oeuvre op het IFFR is hij in Rotterdam aanwezig. Wanneer Kiju samen
met zijn vrouw het podium bestijgt om hun films in te leiden, kan dat
tot een 15 tot 30 minuten durende diepgravende beschouwing leiden. Deze
inleidingen zijn een ervaring op zich.
Ulrik
van Tongeren
International
Film Festival Rotterdam, van 27 tot 7 februari. Ga naar de website
voor het programma.
Artikelen Rotterdams
Filmfestival 2010:
09/02
- IFFR 2010, deel
5
04/02 - IFFR 2010, deel
4
01/02 - IFFR 2010, deel
3
30/01
- IFFR 2010, deel
2
27/01 - IFFR 2010, deel
1
-
- - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Ulrik - February 09, 2010 - 03:31 pm Pepperminta wordt in april in de bioscoop uitgebracht. Ga vooral kijken!
rbn - February 05, 2010 - 11:53 am komt pepperminta ook te draaien in de reguliere bios ?
pim - February 03, 2010 - 09:56 am pepperminta i love it
tegen alle conventionele film technieken en regels in , je eigen ding durven doen en het dan ook nog goed doen...prachtig
.
Naar
boven
Naar
homepage
|