strand
de zon komt op
het licht breekt door de nacht
de zee ruist
water
rolt het strand op
stopt glijdt dan weer terug
een schuimspoor achterlatend op het zand
schelpen
prikken mijn voetzolen
al lopend duw ik ze dieper het zand in
als vormpjes in deeg op de bakplaat
windvlagen
meegenomen zand
doen me de ogen toeknijpen
zout proeft mijn lippen
een
meeuw daalt neer
op een uitgestorven pier
zijn soortgenoot vliegt op
het
schel klaagzang
vervaagt met de wind
waarmee hij gaat
-
- - - - - - - - -
Overige
fotogedichten:
10-12-12 Twix
03-12-12 het paard
13-11-12 | |