1ddRavagedigitaal 1 november 2009dPrint deze pagina

Het oog van De Wolf:

07-05-10
Hoe komen we uit onze identiteitscrisis?
27-02-10
Politiek theater
18-01-10
Visieloos
01-11-09
Help, taal!
04-10-09
Lichtpuntjes
19-06-09
Een blik op de toekomst...
28-05-09
An inconvenient question?
12-05-09
Nederland in therapie?
18-04-09
De glimlach van Obama
01-04-09
Keep the economy running
02-03-09
Het spel om de knikkers
14-12-08
Zij die zien worden (nog) niet gehoord


 

 



Help, taal!

Wat is dat toch met taal. Woorden, zinnen, concepten, metaforen. Retoriek, speeches... Metaforen, taalkundige grapjes, nuances. En vooral het gebruik ervan in de politiek en media en reclame. Ons neuronennetwerk zit zo in elkaar dat elk woord een gevoel opwekt. Elk woord roept andere subsetjes van associaties op in je brein. Vurende synapsen, zodat bij het lezen van een woorden als 'website', 'netwerk' en 'MSN' ook de neuronen voor de woorden 'internet' en 'digitaal' worden getriggerd.

En ook het gevoel bij deze woorden en concepten. Tien jaar geleden waren dit woorden met een nieuwe betekenis, en zorgden ze voor prikkelingen en nieuwe gedachtes. De woorden brachten een aura van vooruitgang teweeg. Ontdekkingen in een nieuwe virtuele wereld, instant communicatie via een scherm en ideeën van gelijkgezinden uit de hele wereld op jouw commando op je PC. Langzamerhand zijn de woorden wat versleten. Vaak gebruikt, in vele contexten. Platgereden sporen, weinig spannends meer aan.

Er is een man, die bij elk woord een smaakje proeft. Tony Blair smaakt naar gedroogde kokosnoten. Franse woorden smaken voor hem naar ei en zijn partner Jeanette smaakt, gelukkig voor hem, naar milde bacon. Een hoge uitzondering is hij, maar ik heb het idee dat het gevoel dat ervaren wordt bij woorden steeds vaker bewust wordt gebruikt en misbruikt.

Je ziet het vooral bij reclames en politiek (voor mij geen lekkere woorden), en in taal in subculturen, vooral bij jonge mensen en creatievellingen. De naam van een product is oh zo belangrijk. Coca Cola. De reclame gaat al lang niet meer over het drankje, maar om het feestje, en being popular. De setting waar het drankje deel van uitmaakt, nestelt je rond je Coca Cola neuronen.

Mijn probleem is dat ik op de een of andere manier een beetje moe van de standaard Nederlandse taal ben geworden. Vooral die van de politiek en reclame, die mij een naar gevoel geven en waar onuitgesproken belangen, halve waarheden en leugens in zitten verstopt. Zelfs al zou Bos, Balkenende of de hoofdrolspeler van de langverwachte en qua kijkcijfers absoluut succesvolle DSB-soap een keer volkomen eerlijk zijn, krijg ik toch een wantrouwig gevoel. Niet alleen op basis van de persoon, maar hun woordgebruik en stem is al voldoende.

Taal biedt het raamwerk voor de rijkheid van onze ervaring. Met leugens en verdraaiingen doorspekte taal raakt verziekt. De woorden raken vervuild, de zinsnedes kunnen in de prullenbak. Want ze verzieken onze geest en onze ervaring.

Reclame is veel geestdodender en verkankerend dan we denken. Als 'koop dit product' zuiver de boodschap van reclame is, als dát het effect op onze cultuur had, was het nog niet zo erg. Maar het verdraait en verpest onze cultuur, want valsheid en oppervlakkigheid is wat er gaat kleven aan de concepten in ons hoofd, vaak onbewust. Mocht het leven je oppervlakkig overkomen, draai je neus weg van reclames en kijk en luister naar woorden die uit oprechtheid voortkomen. Of creëer nieuwe woorden, en laat niemand ze ooit afpakken!

Philip de Wolf

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

 

Naar boven

 

 

 

 

 

hghg