Toen
ik met vrienden bijna een nacht had doorgehaald op 4 november vorig jaar
en ik, blij met de keuze van 'het volk' van Amerika, een pannenkoekenontbijt
tot mij nam al kijkend naar Obama-beelden, was ik werkelijk blij dat Amerika
deze president koos. De minst kwade.
Ook
na zijn verkiezing was er geen geweerkogel die de inauguratie van de welsprekende
en vriendelijk ogende man ontnam. De nieuwe manager van het instortende
imperium mocht zijn woorden in daden omzetten. En daar leek hij wel zin
in te hebben – dat kan ook moeilijk anders als de rest van de wereld je
bijna als messias ziet. Al zag je soms dat hij zich ook bewust was van
zijn zware taak.
Inmiddels
zijn we een dikke drie maanden verder. Mijn aanvankelijke blijdschap met
de verkiezingsuitslag was al snel getemperd. Misschien te wijten aan een
stukje naïviteit - met een intelligente en compromiszoekende democraat
na acht jaar Bush voedt de hoop op een betere wereld je gedachten. Ik
kwam weer terug in de realiteit toen Obama de benoemingen bekend maakte
van zijn staf en ministers.
De
mannen die hij uit koos in zijn team om het financiële drama van de Amerikanen
te redden, toonde wie er achter de schermen de touwtjes in handen hebben.
Lawrence Summers werd directeur van de White House National Economic Council
– de man die als secretaris van de Treasury onder Clinton regels versoepelde
zodat de commerciële en investeringsbanken samen konden boeren en de man
die pleitte voor minder belasting op winsten in het bedrijfsleven. Ook
was hij part-time director van een hedge-fund.
Timothy
Geithner als oud-president van de centrale bank van New York, medeverantwoordelijk
voor de deregulering en daarmee de mogelijkheid openend voor een explosie
aan derivaten en risico voor de samenleving. Laatst werd bekend dat Summers
8 miljoen euro van financiële instellingen ontving voor diensten (lezingen,
advies). Rahm Emanuel,
'manager of the White House staff' ontving 16 miljoen.
En
wie is er recent aangesteld om TARP te runnen, een programma van 700 miljard
van de overheid? Uit te delen aan banken e.d. voor het redden van de financiële
industrie? Oud president Herb Allison vanMerill Lynch & Co, de oude
prestigieuze investeringsbank die na tientallen miljarden verliezen in
de sub-prime crises werd opgekocht door Bank of America.
Het
team dat het financiële beleid binnen Obama's regering bepaald zijn hard-core
representanten van de financiële industrie en het kapitaal. Het is geen
wonder dat de zakken met belastinggeld en versgedrukt geld, dat loopt
in de biljoenen (!), bijna zonder moeite klaar staan voor banken. En dan
alleen de allergrootste.
Het
is ook geen wonder dat het geld voor de bijna failliete auto-industrie
er niet komt. Hun lobby is lang zo sterk niet, en een groot deel van het
geld zou gaan naar pensioenen en ziektekosten van gewone werknemers, en
niet naar de instellingen en mensen van de feitelijke machthebbers in
Washington.
In
dat licht worden de soms prachtige wensen en daden van Obama het nieuwe
goed-nieuws theater voor het volk. Achter de schermen weet de financiële,
de olie en de militaire industrie het meest relevante beleid en de geldstromen
wél de juiste kant op de draaien. Een kernwapenvrije wereld ergens in
de toekomst? Leuk om te horen, verder totaal onhaalbaar de komende 50
tot 100 jaar, en niet relevant in een tijd dat miljoenen families hun
rekeningen niet meer kunnen betalen. Het terughalen van bonussen voor
de top van de door de overheid geholpen bedrijven? Een mooi publiek, niet
ingrijpend gebaar om de volkswoede over asociale bonussen te temperen
en zijn plastic spierballen tegen Wall-Street te laten zien.
Om
het buitenlandse beleid bekommeren de ware machthebbers zich minder, zolang
er investeringsmogelijkheden blijven in die landen. Al moet er wel oorlog
gevoerd blijven worden voor de militaire industrie. Of dat in Irak gebeurt,
waar de olie inmiddels is verdeeld, of in Afghanistan, doet er voor hen
minder toe. Bij Bush wist je waar je aan toe was. Bij Obama is het zijn
mooie glimlach en zijn kleine cadeautjes die de ware gang van zaken voor
velen verdoezelen.
Philip
de Wolf
- - - - - - - - - - - -
-
- - - - - - - - - - -
Geef
je mening:
Maarten - April 19, 2009 - 12:07 pm It's the stupid economy: voldoe je niet aan de verwachting? Daar gaat het vertrouwen. Maar doe je het volgens verwachting slecht? Kijk, daar kun je tenminste van op aan.