De Sloper van Amsterdam

Voor sommige mensen geldt dat wat zij aanraken, in goud verandert. Anderen kunnen daar enkel van dromen, en strompelen van de ene puinhoop naar de volgende. Het leven toont wat dat aangaat geen mededogen: het onrecht zit klaarblijkelijk in onze genen. Of wordt ver van boven door een misbaksel geregisseerd, zoals ook wel wordt geloofd.

Neem nou zo'n man als Maarten van Poelgeest. In zijn jonge jaren een bevlogen carrièremaker die zijn sporen heeft verdiend met het aansturen en verwoorden van het studentenprotest. Als er eind jaren '80 weer eens gedemonstreerd moest worden tegen de onderwijsplannen van toenmalig minister Deetman, stond de LSVB-voorzitter met zijn snufferd vooraan, in het zicht van de camera's.

Met name door deze hoofdrol maakte hij jarenlang aansprak op een zetel in de Tweede Kamer voor GroenLinks. Hier is het nooit van gekomen; zodra hij ervoor in aanmerking kwam, werd hem telkens de pas afgesneden door een partijgenoot die hem nét iets slimmer en sneller af was. Tot grote teleurstelling van onze Maarten. Uiteindelijk moest hij in 1998 genoegen nemen met een plaatsje in de Amsterdamse gemeenteraad.

Maar Maarten zou Van Poelgeest niet zijn, als hij niet zou proberen zich naar boven te werken. In 2001 werd hij verkozen tot fractievoorzitter van zijn partij, de vlag kon uit. Toch was hij nog niet tevreden, want oppositie voeren zette voor hem geen zoden aan de dijk. Maarten wil besturen, regeren, de lakens uitdelen. Er brak voor hem een periode aan van kleurloos politiek bedrijven, met een welgezinde blik richting de PvdA, de partij die sinds mensenheugenis in Amsterdam het alleenrecht heeft op besturen.

Dit geslijm resulteerde in 2006 tot de samenstelling van een college van PvdA en GroenLinks. Van Poelgeest werd gebombardeerd tot wethouder Ruimtelijke Ordening en Grondzaken, Waterbeheer en ICT. Eindelijk zat onze Maarten in het pluche, en mocht beleid gaan maken. Wat volgde is een serie miskleunen van de eerste orde, gekenmerkt door een groot gebrek aan bestuurlijke kennis en inzichten. Iets waar GroenLinks een patent op schijnt te hebben.

Zijn voornaamste gestuntel kwam recent tot uiting bij de aanleg van de Zuidas en de Noord-Zuid metrolijn, niet geheel toevallig twee megalomane bouwprojecten die een beetje oprechte GroenLinkser doet huiveren (hoop ik). Om maar te zwijgen van Van Poelgeest natte dromen over het droogleggen van het cultuurhistorische natuurgebied het Markermeer, ten behoeve van nieuwbouw en vervuilende verkeerswegen.

De Zuidas, een imposant zakencentrum in aanbouw, wordt gekenmerkt door tegenvaller op tegenvaller. Bedrijven achten het niet langer verantwoord om erin te investeren. Van Poelgeest werkt intussen koortsachtig aan een oplossing om het plan toch doorgang te laten vinden. Het toverwoord daarbij is ontvlechting: geef de infrastructuur in handen van de rijksoverheid. Amsterdam kan het project niet langer aan.

Met de aanleg van de Noord-Zuidlijn is het vele malen erger gesteld. Zo werd deze week bekend dat de lekkages in de metrowanden aan de Vijzelgracht ernstiger zijn dan gedacht. De lekkages tastten niet alleen de eerste zandlaag aan, maar ook de tweede zandlaag. Daardoor zijn niet alleen de monumentale wevershuisjes verzakt, maar ook andere panden. En met het boren van de tunnelbuis moet nog begonnen worden.

Uit een onderzoek van de Ombudsman blijkt dat de gemeentelijke diensten werken bij de aanleg van de Noord-Zuidlijn volkomen langs elkaar heen hebben gewerkt. Ze maken fouten en nemen (onjuiste) beslissingen. Tevens blijken de wethouders Herrema (inmiddels gevlucht) en Van Poelgeest grote fouten te hebben gemaakt. De Ombudsman spreekt van bestuurlijk falen. Als een volleerd politicus met boter op het hoofd laat onze Maarten weten "zich gesterkt" te voelen door het rapport. Aangezien zijn partij en de PvdA een meerderheidspositie innemen in de raad, blijft hij zitten.

Dit najaar neemt het kabinet een besluit over de nieuwbouwplannen van Almere-Amsterdam in het water, gekoppeld aan een enorme verkeersbrug richting Amsterdam. Als hiermee wordt ingestemd, blijft er nog weinig over van het Markermeer, dat door de Europese Unie als beschermd natuurgebied is bestempeld. Wat Maarten betreft gaan de plannen door: goed voor de werkgelegenheid en de economie. Het Binnenhof wacht. Wat een voorbeeldige milieupartij is dat toch, GroenLinks.

Alex van Veen

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

Naar boven

hghg