1ddRavagedigitaal 20 juni 2009dPrint deze pagina

Eerdere columns van Harry Zevenbergen:

18-11-10
Schrijf een brief!
24-09-10
Domme vragen bestaan
28-08-10
Uitnodiging uit Oklahoma
26-06-10
Breaking news: Rijkeluiskinderen belanden vaker in witte boordencriminaliteit
08-06-10
De Ultieme Bezuiniging 4
06-06-10
De Ultieme Bezuiniging 3
03-06-10
De Ultieme Bezuiniging 2
31-05-10
De Ultieme Bezuiniging 1
01-05-10
Als de dag van gisteren
09-04-10
De boyband van punk
08-02-10
All Art is Useless
22-12-09
Zwijgend zet ik weer een stap
14-11-09
Wijsheid Achteraf
21-09-09
Den Haag, politieterreurstad nummer één?
08-09-09
Formulieren en diensten
26-08-09
Voor sommige mensen is het vrede
01-08-09
Ben ik een seriemoordenaar?
20-06-09
London Calling
05-06-09
Roze olifanten op de Veluwe
30-04-09
Klagen dan maar
04-04-09
Kennis wordt zwaar overschat, geluk is onwetendheid
06-11-08
Obama Bestaat Niet
05-11-08
Halleluja!
14-10-08
Onderzoek: Vrijheid geen angst
03-09-08
Niet Iedereen Kan Inbreken
16-08-08
Mag ik komen voordragen uit eigen werk?
07-07-08
Dát is pas een dichter!
20-06-08
Beginnen met roken
01-06-08
Teken uit Amsterdam
12-05-08
Karnemelk
15-04-08
De cijfers liegen niet, maar ze zeggen niet alles
24-03-08
Wie moet er nu naar wie luisteren?
08-03-08
Toen was dat heel normaal II
20-12-07
EN DE ANDERE KUNSTENAARS ZWEGEN
27-11-07
PROJECTWEEK: LEER DEMONSTREREN!
21-10-07
FUCKING WITH THE
STARS II
13-09-07
Jami de bedrieger
14-08-07
Regels zijn regels
29-07-07
Topsport met Boules
30-06-07
Mijn minuten in Irak
10-05-07
Den Haag geen afwasmiddel
23-04-07
Een middagje Waddinxveen
06-04-07
Ambtenarenpraat
12-03-07
Fucking with the stars
10-01-07
Geen aanval op darts
05-12-06
Hier wordt niet gestenigd
20-11-06
Darwin for president!
21-10-06
EEN VLEUGJE MAOÏSME
11-09-06
9/11: TAART MET SLINGERS
02-08-06

NIETS TEGEN TOERISTEN

17-07-06
HONDEN SCHOPPEN

11-06-06
TWEE TEGEN ÉÉN IS NIET EERLIJK

21-05-06
KEN JE DAT SOORT MOMENTEN

29-04-06

METRO WOENSDAG 26 APRIL

07-04-06
GEEN METRO MAAR ÜBER, SUKKEL!

22-03-06
DISCRIMINEREN IS BELANGRIJK

07-03-06
MISDAAD WIJZER

16-12-05
16 MILJOEN TERRORISTEN OP DIT KLEINE STUKJE AARDE

4-11-05
KOP IN DE WIND

14-10-05 BINNENHUISARCHITECTUUR
23-09-05
WINNAARS

02-09-05
GEZOCHT EN GEVONDEN

 

 



LONDON CALLING

Geschreven voor de Haagse literaire borrel bij Marcello & Els met als thema 'De Elpeehoes'.

In een dorp dat overheerst werd door de Gristelijke fundamentalisten, een dorp op de grens van de Veluwe en de Utrechtse heuvelrug. In een dorp waar dominee Doorenbos zich met zijn Rainbowstichting verdiepte in het achteruit draaien van platen op zoek naar duivelse boodschappen. In een dorp waar ik aan de Kerkewijk op het Christelijk Lyceum les kreeg van Nederlands topdichteres Nel Benschop. In dat dorp, Veenendaal, deed ik in 1979 bij de Expert in de Passage de aankoop van mijn leven. Voor 18 gulden en 90 cent brak voor mij die dag de revolutie uit.

Alle belangrijke gebeurtenissen in mijn leven zijn voorzien van een soundtrack. Suzanne Vega's Marlene on the wall voor mijn eerste grote liefde en the Proclaimers bij Edinburgh, de stad waar ze woonde, nog steeds woont. One More time van the Cure en Jij en ik van Robert Long voor de liefde van mijn leven en Superkid van Claw Boys Claw voor de bevallingscompilatie dat de geboorte van onze zoon inleidde. There is light that never goes out van the Smiths bij die avond tijdens het schoolkamp van de HBO-J en de vriend van een klasgenote die in coma lag overleed. We probeerden al dansend de pijn en het besef te bezweren dat je ook dood kunt gaan wanneer je twintig bent.

Bij alle mijlpalen in mijn leven hoor ik muziek, nooit gedichten. Maar dit was anders, dit was geen plaat bij een gebeurtenis, maar een plaat die een niet te stoppen proces in gang zette. Op het Christelijk Lyceum waren er verschillende groepen. De vromen, de disco's, de kakkers en mijn groepje. Dat groepje werd gevormd door een samenraapsel van eenlingen die nergens bij pasten een hardrocker, een vreemde kakker, een punker, een studiebol met een fotografisch geheugen en ik. Ik hield van Abba, Bots, Armand, Robert Long en, ik durf het bijna niet te zeggen, Luv, al had dat laatste met een tv-programma van Wim T. Schippers te maken.

Een paar dagen voor mijn grote aankoop, had mijn punkvriend mij een bandje gegeven met huiskameropnames die hij samen met een vriend had gemaakt. Alles wat ze hadden: een goedkope microfoon en een tennisracket. Met het tennisracket op de microfoon maakten ze een ritmisch raspend geluid, daar doorheen schreeuwden ze teksten die allemaal begonnen met 'fuck'. De politie, het leger, de staat, de kapitalisten; ze moesten het allemaal ontgelden. Met deze conclusie kon ik goed leven, nog steeds trouwens. 'Dit is punk', vertrouwde hij me toe. De energie en de woede uitbarstingen intrigeerden me en ik vroeg namen van bands.

In een vrij uur nam hij me mee naar de platenwinkel, pakte een lp uit de bak en zei alleen maar: 'deze moet je kopen'. Zonder te luisteren deed ik dat. Op de voorkant van de dubbel-lp stond een man die zijn gitaar doormidden leek te willen slaan. De titel in roze en groen. Op de achterkant van de hoes songtitels als Spanish Bombs, the Guns of Brixton, Lost in the supermarket, I´m not down, Revolution Rock. Ik moest nog een paar uur naar school en de plaat brandde in mijn tas.

Nadat ik van Veenendaal naar Rhenen was gefietst, gooide ik mijn vehikel in de schuur en zei mijn moeder in het voorbijgaan gedag. Boven op mijn kamer haalde ik vol ongeduld de plaat uit de hoes en zette het volume vol open. De eerste tonen bliezen me omver. Het zijn de akkoorden die iedereen tegenwoordig kent omdat dit nummer in bijna iedere film over Londen te horen is. Meestal vrolijke onschuldige films, terwijl London Calling een nummer is dat gaat over de nucleaire Apocalyps die ons in die tijd stevig in zijn greep had. De eerste akkoorden zijn bijna net zo bekend als het begin van Beethoven's vijfde, maar dan beter want Beethoven had geen hanenkam en begreep niets van de wereld waarin ik leefde.

London Calling van the Clash, ik draai het nog steeds minstens twee keer per maand en altijd kijk ik even vol bewondering naar die man die zijn gitaar in stukken probeert te slaan.

Harry Zevenbergen


PS Jaren later kwam ik er achter dat de hoes een pastiche is van de hoes van een Elvis Presly LP.


- - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - -

Geef je mening:

 

Naar boven

 

 

 

 

 

hghg